Let it blow, let it blow, let it blow...

Inmiddels liggen we twee weken in de Kaap Verden. De lezers die via Zilt magazine op onze site komen, zullen wel denken. Hoezo al twee weken in de Kaap Verden? Jullie gingen toch oversteken? Je laten meevoeren door de passaat, meevoeren naar de overkant? Ja, inderdaad, we zijn begonnen aan de oversteek. En we zijn geëindigd in de Kaap Verden. Het meevoeren wilde door omstandigheden nog niet echt lukken. In de voorgaande blogs kun je meer lezen over deel één van onze Atlantische Oversteek. Een tocht met ups & downs. We wensen je veel leesplezier! 

Dus brengen wij de Kerst door in Mindelo. En dat is helemaal geen straf. Afgelopen maandag hebben we de haven verlaten en zijn we voor anker gegaan in de baai bij Mindelo. Dat is genieten pur sang. Het is al even geleden dat we geheel relaxed, zonder de drang om verder te moeten, voor anker lagen. Eens even denken, dat was in de Algarve. Alvor, wat een heerlijke plek was dat! En nu dus Mindelo. Een rustige baai met een schilderspalet aan kleuren groen/blauw water. 'S ochtends met de bijboot naar de kant om verse broodjes te halen en 's middags een koud biertje in de kuip bij ondergaande zon. Wat hebben we dit gemist! 

Terwijl ik dit blog schrijf, poetst Leon vanuit de bijboot de romp. Het is goed te merken dat we op warmer water liggen. Waar we eerder groene aanslag op de waterlijn hadden, is dit nu uitgegroeid tot een groene baard. Die groene baard zat ook aan de landvasten toen we de haven verlieten. Een flinke schrobbeurt was de enige remedie. Het feit dat alleen Leon op de foto staat, wil overigens niet zeggen dat deze dame niet ook hard geschrobd heeft! I know, I know, we wilden zelf deze reis maken... 

Dit soort klussen wisselen we af met uitstapjes op de eilanden. Vorige week ben ik met Coen en José van de Wildeman gaan wandelen in Vale do Pául op eiland Santo Antao. Met de ferry staken we het kanaal tussen Sao Vicente en Santo Antao over. Bij aankomst aan de overkant bleek één van mijn 10 jaar oude wandelschoenen overleden. 

Gelukkig kon de plaatselijke schoenmaker mijn schoen nog revalideren. De wandeling kon doorgaan! Een lokale taxi zette ons boven aan de krater 'Cova de Pául' af, waarna wij vanaf de krater de vallei in liepen. Een prachtige afdaling! Waar een groot deel van van Santo Antao bestaat uit kaal gesteente, was deze vallei een oase van vruchtbaarheid. Bananenplantages, koffieplantages en suikerrietplantages wisselden elkaar af. Het was een mistige dag. Dat was niet per se jammer. Bij iedere opheldering keken we onze ogen uit, alsof er een regisseur in de lucht zat die af en toe de coulissen opende en ons een glimp gaf van de schoonheid van dit eiland. Dit leidde meerdere malen tot de nodige ohhhhs en ahhhs. En het eiland behield zijn mysterie. 

Eergisteren trok de Nederlandse enclave er gezamenlijk op uit om Sao Vicente te ontdekken. In een gehuurd busje met chauffeur crosten we het eiland rond. De verbazing was groot toen de chauffeur ons op enig moment vroeg uit te stappen. In Portugees met een vleugje Frans en enkele woorden Engels legde hij ons uit dat we 45 minuten door de woestenij konden wandelen in díe richting. Dáár zo, een beetje rechts en dan ??? En nu? We schreven zijn telefoonnummer op en hoopten maar dat dit zo'n gevalletje was van 'hoe-is-het-mogelijk-dat-dit-goed-afloopt'. De wandeling was de perfecte afwisseling van een dagje bussen en op deze manier zagen we ook het off-road gedeelte van dit eiland. En warempel, een uur later zagen we in de verte een busje staan wachten. Het was dus inderdaad zo'n gevalletje! .

Onderweg stopten we in het dorpje Calhau waar net een vissersboot kwam binnenvaren. Onze mannen schoten (na wat aandringen van moi :-)) te hulp om de boot het strand op te duwen. De vangst was goed! Jammer genoeg hadden we geen koelbox bij ons zodat we geen vis konden kopen. 

Komende dagen staan in het teken van Kerst. Kerstavond vieren we samen aan boord. We hebben een Hollands menu: boerenkoolstamppot met rookworst en echte Koopmans custardvla achteraf. Ongelofelijk welke Nederlandse producten je hier en daar kan vinden als je goed zoekt. 1e Kerstdag vieren we samen met de crews van Volonté, Batjar en Windover #BBQ #zon #rum #gezelligheid. Ook de boot is al in hogere kerstsferen en de kerstmuziek is reeds getest. We hebben onze eigen variant gemaakt op het nummer 'let it snow'. Uit volle borst zingen we 'let it blow, let it blow, let it blow'. Want na de Kerst zullen we toch eens moeten gaan oversteken. En dan is een lekkere passaatwind toch wel handig. Maar och, we liggen hier goed. Enige zorg is dat het anker niet vast groeit in deze warme wateren. 

Vanaf deze plek wensen we iedereen hele fijne feestdagen en een uitmuntend 2015. Dat grootse dromen mogen uitkomen! En natuurlijk ook de kleintjes. Mis ons vooral niet. Want we're living the DREAM and loving it!