Atlantische Oversteek Dag 5 - Indrukwekkend

Atlantische Oversteek Dag 5 - Indrukwekkend

Ik ben onder de indruk. Onder de indruk van onszelf. Klinkt dat erg? Als ik van boven op ons neerkijk, zie ik een wilde zee met daarin een scheepje. Een piepklein scheepje. Een oerdegelijk onverwoestbaar piepklein scheepje. En dat is maar goed ook, want ze krijgt een pak rammel vandaag. Ze wordt van links naar rechts gesmeten. De golven beuken op haar in alsof ze een botsauto is. Onze Puff. Onze Puff zeilt al een etmaal onder zwaar verkleinde zeilen (dubbel rif en puntje genua) bij een windkracht 6 tot 7. Ze zeilt onder aansturing van Arie de windvaan. De zee heeft zich opgebouwd tot een al even indrukwekkende massa van donker blauw water. Blauw met witte koppen. Golven hebben dalen en toppen. En als Puff in een golfdal verdwijnt, is er even geen horizon. Voor en achter ons is water. Maar Puff zeilt fantastisch. Indrukwekkend.

Leon en ik hebben ons binnen opgesloten. Er komt te veel water over om lekker buiten te zitten. En het is grauw en grijs. We hebben de vloer van de kajuit in gebruik genomen als zitplaats voor de nachtwacht. Op de bank zijn we bang dat we in slaap vallen. Zittend op de vloer op mijn comfort seat (speciaal boordstoeltje), luister ik naar de geluiden van het schip. Kraakjes van het interieur, alle materialen werken een beetje. Het geluid van het loeien van de wind buiten. Van het bonken van de golven tegen de romp. Maar ook een ander interessant geluid. Het geluid van de zee die onder ons door raast. Puff is van staal, misschien dat het daardoor goed hoorbaar is. Je hoort het water voorbij razen. Alsof je naast een open riool staat dat ruist en kolkt na een zware regenbui. En tussen dit alles proberen wij de dagen door te komen. Dit weer zal nog een etmaal aanhouden. We halen weerberichten op, sturen een mailtje, we doen de afwas, er wordt gekookt, muziek geluisterd en een film gekeken. En drie keer per dag contacten we met de andere Hollandse boten via de SSB zender. En ook dat is indrukwekkend. Indrukwekkend hoe een mens zich kan aanpassen aan een situatie als deze. Leven op een piepklein scheepje dat tekeer gaat als een steigerend paard midden op de oceaan.

Om jullie gerust te stellen. We zijn niet bang, het is niet eng. We voelen ons goed, beetje katterig. Belangrijker: We're kicking ass! We're living the dream! Al is dat op dit moment niet even comfortabel, het is hard werken en afzien. Maar we hebben het onder controle. Dus vind ik best dat ik onder de indruk mag zijn van onszelf. Op dit moment hebben we 560 mijl gezeild. Nog zo´n 275 mijl en dan zitten we op de hoogte van de Kaap Verdische eilanden.

Sinterklaas landde ook nog aan dek met een verrassingsgedicht van de Tofino-crew. Zó Tof van de Tofino! Een lekkere oppepper!