zondag 26 oktober 2014

Canaries here we are!

Na 485 mijl, 118 uur onderweg, 45 motoruren en 73 zeiluren zijn we gisteren aangekomen op Lanzarote. Enkele woorden die de tocht omschrijven: geduld, comfortabele oversteek, weinig wind, kalme zee, dobberen, klapperende zeilen, huiveren in de mist, blauwe luchten, ZON, Grey’s Anatomy, motorchecks, heerlijk zeilen, wonderen in de atmosfeer, kletsen met andere boten, stralende sterrenhemels, vallende sterren, pikzwarte nachten, angst voor piraten, sabotage op de marifoon, vliegen aan boord, spookdolfijnen in het water, verlies van tijdsbesef, één met de elementen, glijden door het water, afzien, maar vooral onwijs genieten en tenslotte overwinning. Aankomen op de Canarische Eilanden, midden in de Oceaan, is toch iets anders dan aankomst op Terschelling. En dat met je eigen boot, op eigen kiel!
De Bolle Jan doet zijn naam vele uren eer aan

Motorcheck nummertje.....
Vandaag hebben we besteed aan het op orde maken en schoonmaken van Puff. Alles weer even lekker zoet afspoelen, de matrassen luchten, de was doen en vooral even lekker relaxen. Tenminste tussen al het geklets door want wat worden er een `bakkies` gedaan hier in de haven. Lekker bijpraten en de ervaringen delen. Heel gezellig maar je hebt er bijna een dagtaak aan J!

Gisterenavond hebben we gebarbequed met de andere Nederlanders & friends (@Rogue, Volonté, Scope, Ojala en Gavroche) om te vieren dat we goed zijn aangekomen. Super gezellig maar om 23 uur was de accu leeg en zijn we als een blok in slaap gevallen. Geen nachtwachten, maar 8 uur lang doorslapen. In 1 woord, Goddelijk.  

Nog even opfrissen voor we weer aanleggen
Morgen zijn we van plan om samen met Anna en Maarten van de Ojalá een auto te huren om het eiland te gaan ontdekken. Daar hebben we erg veel zin in. Woensdag zullen we losgooien om richting Tenerife te varen. Een kleine 150 mijl vanaf hier. Aankomende vrijdag komen Jan en Jose daar aan voor een 11-daagse vakantie aan boord van Puff. En wat hebben we daar een zin in!!

Canaries here we are!

Land in zicht!




vrijdag 24 oktober 2014

Oversteek Canarische Eilanden Dag 4

Oversteek Canarische Eilanden Dag 4

We hebben nu 396 mijl afgelegd, nog 89 te gaan?
Wat een prachtige dag! Na een zware derde nacht, lag er een mooie nieuwe dag voor ons. De zon scheen volop en de Oceaan was nagenoeg vlak. Dat we een deel van deze dag moesten motoren wisten we al aan de hand van de weersvoorspellingen, dus genoten we vooral van de kalme zee. Hierdoor konden we quality time samen inplannen. Ik hoor u al lachen achter de computer. ´Hoezo quality time samen? Die twee zitten dag en nacht op een boot van 30m2!´ Ja inderdaad, we bevinden ons samen op die boot, maar tijdens een oversteek leef je veel langs elkaar. Als de een wacht houdt, slaapt de ander, kookt de ander, of ligt de ander gewoon even lekker te lezen. Lunchen doen we altijd samen, maar in de middag doet Leon een middagslaapje en daarna beginnen de taken. Direct na het avondeten start de eerste wacht. Dus gisteren hadden we quality time! Lekker kletsen bij een alcohol vrije borrel (zeilen onder invloed is voor ons een no-go). Ook was het tijd voor een douche. Dat pept enorm op! Een warme douche nog wel met onze solar douche-zak. Wat kan een vrouw blij worden van het wassen van haar haren! En daarna lekker opdrogen in de zon.

Vannacht was de beste nacht tot nu toe. Sinds gistermiddag konden we weer zeilen en de sterrenhemel was kraakhelder. Er is op dit moment geen maan, en in de donkere hemel stralen de sterren als kristal aan de hemel. Dit zijn wat mij betreft de beste momenten. Het schip glijdt in stilte door het water, jij ligt buiten naar de hemel te staren en ziet de ene na de andere vallende ster. De enorme leegte om je heen en de eenwording met de elementen. Dat is waarom ik dit doe. En dat is hoe ik ook de zware dagen volhoudt. Want leuk is het niet altijd. Maar vandaag wel. En vandaag is een nieuwe toevoeging aan de dag van gisteren, die weer overloopt in een morgen. En morgen hopen we eindelijk aan te komen. Voorlopig hobbelen we lekker door met de Bolle Jan in de lucht en een vlakke zee. Nog één etmaal te gaan!

donderdag 23 oktober 2014

Oversteek Canarische Eilanden Dag 3

Oversteek Canarische Eilanden Dag 3

We zijn al 3 etmalen onderweg. In de normale wereld zouden we dan zeggen 3 dagen, maar voor mij voelt het als 1 lange dag. Alles wat we meemaken tijdens deze oversteek vond gisteren plaats. Alles is gisteren of vandaag natuurlijk. Maar wanneer loopt vandaag over in gisteren? Mmm, ieder gevoel van tijd verdwijnt op zee. Het enige tijdstip dat we monitoren is de tijd van het ´netje´. Dat is een radionetje tussen Nederlandse schepen, waarop we met elkaar praten. Dat doen we 2 keer per dag.
We hebben nu 305 mijl afgelegd! Sinds 8 uur vanochtend draait de motor omdat er vandaag geen wind is. Vanavond zal de wind aantrekken en kunnen we hopelijk weer zeilen. Leon ligt nog te slapen. We hebben een zware nacht gehad. Waar we de eerste 2 nachten weinig problemen hadden met de korte slaapjes en wachten, viel dat nu een stuk zwaarder. Dat we de hele nacht hebben liggen rollen op de golven, hielp daar niet bij. Als er geen wind is, maar wel golven, dan klapperen alle zeilen op en neer. Toen we vanochtend het grootzeil streken en de motor startte, riep ik tot mijn eigen verbazing ´Wat een rust!´. Normaal gesproken niet echt een uitspraak van een zeiler die op de motor vaart. Maar in dit geval was het wel even lekker.
Maar tot nu toe is dit een hele fijne oversteek. Het weer is goed, Puff doet het goed en we maken voortgang. Ook al veel dolfijnen om de boot gehad. Het water hier bevat veel lichtgevende algen dus ook ´s nachts zie je de dolfijnen door het water zwemmen. Heel bijzonder. Het scheepvaartverkeer is rustig zodat we tijdens onze wacht gerust een oogje dicht kunnen doen (met de wekker iedere 20 minuten voor een check) of binnen kunnen chillen. We hopen zaterdagochtend of middag aan te komen in Lanzarote. We keep you updated!

woensdag 22 oktober 2014

Oversteek Canarische Eilanden dag 2

Oversteek Canarische Eilanden dag 2

We hebben er nu precies 2 etmalen op zitten! Afgelegde afstand tot nu toe is 205 mijl, nog 275 mijl te gaan.We zitten 53 mijl uit de kust net voorbij Safi, Marokko. Er gebeurt hier een hoop zo op het water. Je dacht misschien dat het eenzaam was op de Oceaan (dat dachten wij ook :) maar niets is minder waar. De atmosfeer geleidt de afgelopen dagen op miraculeuze wijze de radiogolven van de marifoon, waardoor we met schepen kunnen communiceren die 100 mijl of meer van ons af liggen. Van de Nederlandse vloot zitten de Verleiding (bestemming Madeira), Antares (bestemming Zuid-Marokko), Win2Win (bestemming Zuid-Marokko), White Witch (bestemming Tenerife) en Ojala (ook bestemming Lanzarote) met ons op het water. Dus we hebben regelmatig contact! Helaas heeft de Marokkaanse kust haar reputatie voor visnetten waar gemaakt en zaten vannacht 4 boten, waaronder de Win2Win, vast in visnetten langs de Marokkaanse kust. Ze zijn allen inmiddels weer los en hebben hun weg vervolgd. Wij blij dat we bij daglicht haaks op de kust naar buiten zijn gevaren om zo ver mogelijk bij de netten weg te komen? Verder horen we over kapotte stuurautomaten (ja u dacht toch niet dat zeilers met de hand sturen) en zelfs een PanPan (milde variant van Mayday) van een boot die roer en schroef heeft vastzitten door netten. Bij ons gaat vooralsnog alles goed, en daar zijn we dankbaar voor. De wind is vrij zwak dus we maken niet zoveel voortgang. Maar we hebben 24 uur gezeild en onze Bukh (motor) heeft kunnen rusten. Vanochtend werden we wakker met een stralende zon! Dat in tegenstelling tot gisteren, toen we door potdichte mist voeren. Met de rader aan konden we toch zien wat er om ons heen gebeurde. Het is wel schrikken als je ineens een keiharde misthoorn hoort. Maar die was gelukkig ver genoeg van ons vandaan. We vullen de dagen met muziek luisteren, lezen of een filmpje kijken en genieten van het prachtige uitzicht, niets dan water. En iemand van ons houdt uiteraard wacht. 's Nachts staren we omhoog naar een stralende hemel en doen we een wens voor iedere vallende ster die we zien. Niets te klagen! We kijken uit naar de Eilanden en de komst van Jan en Jose. Maar voor nu glijden we met een kleine 3 knoopjes door de blauwe Oceaan?

dinsdag 21 oktober 2014

Onderweg naar Lanzarote!

Onderweg naar Lanzarote!

Dag lieve volgers. Puff en bemanning zijn onderweg naar Lanzarote. Nadat gisteren de vissersboten de haven Rabat weer verlieten, was ook de marina overtuigd dat het veilig genoeg was om uit te varen. De pilot boot loodste ons om 12.30 naar buiten. Dat was nog erg spannend want er stonden flinke golven, die gelukkig niet meer in de vaargeul braken. Vlak naast de vaargeul werd nog steeds gegolfsurfd... We zijn nu 24 uur onderweg en hebben 110 mijl afgelegd. De totale oversteek is 480 mijl, dus we hebben nog even te gaan. Helaas hebben we slechts 5 uurtjes echt kunnen zeilen, de rest van de tijd stond de motor bij. Vanochtend wakker geworden in dichte mist. Maar er is letterlijk licht aan de horizon en de wind zou vanmiddag aantrekken. crossed! Fingers crossed! De sfeer aan boord is goed. Gisteren een vers brood gebakken, heerlijk! Tot de volgende update!

donderdag 16 oktober 2014

Een roadtrip door Marrokko



Allereerst willen we onze lezers bedanken. We hebben inmiddels de 40.000 pageviews bereikt. Dat streelt natuurlijk mijn ego als schrijver, maar het doet ons vooral goed dat jullie genieten van onze verhalen. Want dat is de reden voor al die uren in de pen. Bedankt aan familie, vrienden, zeilers en oud-collega's die zo attent zijn om een berichtje te plaatsen! Laat je inspireren en don't forget: DREAM BIG! 

Met de lonely planet in de aanslag en de sleutel van onze auto in de hand lopen we de steiger af. We laten Puff 4 dagen achter in de haven. Dat vinden we voor even niet erg. We kijken uit naar het ontdekken van dit land en niet in de laatste plaats naar een hotelkamer met bed en badkamer! 

Door de dame van het autoverhuurbedrijf zijn we geholpen met het kopen van een lokale simkaart met internet. Ik stel het navigatieprogramma van de telefoon in op Chefchaouen, de blauwe stad. En off we go! We banen ons een weg door het verkeer van Rabat. Leon leert snel. Invoegen staat synoniem aan toeteren en je neus tussen de stroom auto's drukken. Een rood licht betekent stoppen, tenzij je rechts af slaat, dan gewoon doorrijden. Hij vindt het heerlijk om weer te rijden en past zich enthousiast aan. De wegen zijn goed. We belanden op een heuse tolweg en zijn verbaasd hoe makkelijk het is om hier met een auto te reizen. Na een uur slaan we af om de kortste route naar Chefchaouen te nemen. Dan wordt Marokko in één klap Afrika. We rijden door een klein dorp met langs de hoofdweg marktstalletjes in het rode zand. Overal ligt vuil en plastic en een ezel draagt jerrycans water op z'n rug. Kinderen rennen achter een verdwaalde kip aan. Het krioelt er langs de weg van de activiteit. We rijden het dorp uit en belanden op een onverharde weg. Deze weg 67 km volgen. Mmm... Misschien niet de beste keuze met een Citroen C1. 

Zo belanden we de eerste avond in Assilah, een dorp aan de kust. We genieten van het uitzicht op zee en ik eet mijn eerste Tajine, lamsvlees met pruimen en amandelen. Beter wordt het niet! We kijken uit op de eeuwenoude muren van de medina, letterlijk ommuurde stad. We zien de tegenstellingen van dit land. Het moderne Marokko is nooit ver weg. Gezinnen flaneren op vrijdag avond over de modern aangelegde boulevard. Jonge stelletjes wandelen zij aan zij, elkaar voorzichtig aftastend zonder de normen en waarden te overschreiden. 



'S ochtends rijden we verder naar Chefchaouen, dwars door het Rif gebergte. Plankgas bergop met 60 km per uur. Genoeg tijd om van de prachtige omgeving te genieten. Chefchaouen doemt op. De blauwe stad is dus écht blauw. Blauwe muren, blauwe paden, blauwe deuren, blauw, blauw, blauw. Smurfenland bestaat! Waarom blauw? Iets met Moslims, Joodse vluchtelingen, groen en uiteindelijk blauw. We eten op een dakterras midden in de medina. Terwijl de zon onder gaat, luisteren we naar het echoën van de oproepen voor het gebed door de verschillende moskeeën om ons heen. Naast ons giechelt een jonge meid terwijl haar vriendje stiekem haar hand pakt. Tegenstellingen. Daags erna rijden we naar Fes, een van de imperialistische steden van Marokko. De gekroonde hoofdstad ten tijde van de Meriniden Dynastie. Het is de grootste levende middeleeuwse islamitische stad op aarde. Tot zover de geschiedenisles. 















Hier heeft de tijd stil gestaan. Hier is sinds de 13e eeuw weinig veranderd. De medina is een doolhof van paden en gangen. Hier hebben mensen banen als leerlooier, metaalwerker, houtsnijder, specerijen verkoper en wever. De bewerking van het leer wordt op traditionele wijze gedaan. Niet gezond voor de mannen die dit gore en zware werk moeten verrichten. Slachten, villen, drogen, vacht en huid scheiden, huid weken, kleuren, drogen en dan is er ruw leer. 



We raken verdwaald in de medina, in het doolhof verlies je ieder gevoel van oriëntatie. Gelukkig kent de moderne tijd hiervoor een telefoon met GPS functie. Thank God! We drinken Marokkaanse gezoete muntthee, we kopen een souvenir (zoals het heurt Ron) en we worden omver gelopen door ezels. Ja, we hebben het echte Marokko wel leren kennen! Slapen doen we in een riad. Een oud herenhuis dat aan de voorkant niets meer is dan een kleien muur. Maar zodra de deur open gaat, stap je in een oase van licht, mozaïek, de zoete geur van specerijen en gastvrijheid. 





We leren over het verleden en het heden van dit land. Van piraterij, tot tolerantie, van oorlog tot saamhorigheid. Het oude Marokko was een melting pot van stammen, culturen en religiën. Het moderne Marokko is economisch onder andere afhankelijk van het telen van wiet, van gastarbeiders in het buitenland en niet in de laatste plaats van het toerisme. En als toerist kan ik je dit land absoluut aanraden. Dit land heeft zon, zee, bergen, woestijn, cultuur, een heerlijke keuken, medina's, riad's en ontzettend veel gastvrijheid. En ja, dit land heeft Allah. En Allah laat ons voorlopig nog niet gaan. Het wordt inmiddels steeds duidelijker dat we hier alleen weg komen als god het wil. Ensha' llah. Wij in Nederland noemen hem Christus. Als zeiler vereren we Neptunus, de God van de zee. En hoe kun je niet in de Goden geloven? Er is overduidelijk iets dat een vinger in de pap heeft. Of in dit geval in de wind en er ernstig mee roert zodat er allemaal wervelende depressies richting Europa geslingerd worden. Maar wij zijn in Marokko en dat is lang geen straf. Hier wachten we met smacht op noordenwind. 


Ensha' llah

                                       

donderdag 9 oktober 2014

Ssalamu ´lekum Maroc

Wel of niet gaan, veel wind, weinig wind. Twijfel en onzekerheid.
Een BBQ met de Verleiders, een voorlopig afscheid.
Dan toch afduwen, op weg naar een land ver en onbekend.
Klotsen in de golven, water in het gangboord, het went.
Een rif, twee riffen, Puff in haar element.

Kletsen via de marifoon tijdens de lange, donkere wacht.
Alleen en toch niet alleen, glijdend door de nacht.
Maar pas op voor visnetten, een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Knipperende lichten voor de boeg, het roer om, terug richting zee.
De schrik om het hart, dat was close, slechts een meter of …

Het Afrikaanse continent in zicht, de pilotboot gaat ons voor.
Surfend op de golven tussen de havenarmen door.
Brekers links en rechts, vissers wuiven ons gedag.
Ssalamu ´lekum Maroc. Een gevoel van duizend en een nacht.
Snikkend op het dek, overweldigd door emotie, wat een pracht.

Nieuwsgierig, aftastend gaan we op ontdekkingsreis.
Langs de Romeinen en de Arabieren, van de moskee tot het koninklijk paleis.
Eeuwenoude medina, hypermoderne tram, een land met een verhaal.
We kijken uit naar zijn schoonheid, pracht en praal.

































zondag 5 oktober 2014

See you in Morocco!

Even een kort blogje om jullie te laten weten dat wij zometeen los zullen gooien richting Marokko. Na 2 heerlijke weken in de Algarve zullen we zeil zetten naar Rabat. We verwachten daar ongeveer 2 etmalen over te doen dus op dinsdag rond de middag hopen wij binnen te lopen. Het is weer even spannend om het vaste land vaarwel te zeggen. Zeker na al het heerlijke haven- en baaihoppen van de afgelopen weken. Maar we kijken er enorm naar uit om het Europese continent te verlaten het Afrikaanse te gaan ontdekken. 

Zodra we zijn aangekomen zullen we dit uiteraard aan jullie laten weten.