Communicatie via de SSB aan boord

Zoals beloofd hierbij het blog over de communicatie met de SSB zender/ontvanger aan boord die we op de oceaan hadden geschreven maar nog niet hadden gepost. Voor de niet technische volgers; de volgende blogs gaan weer heerlijk over onze ervaringen in de Carieb (met bijbehorende foto's uiteraard ;-) ).

Als ik nu terug denk aan hoe we getwijfeld hebben over de aanschaf van een ssb ofwel korte golf zender-ontvanger (hierna ssb zender) dan denk ik dat dat een hoop twijfel om niets was!

Want wat heeft onze Icom 718 zich verheven tot het epicentrum van ons schip. Het is onze toegang tot de wereld geworden vanaf deze verlaten oceaan. We gebruiken hem ten eerste om te communiceren met andere boten die ook een ssb zender aan boord hebben. Dit kan tot over vele duizenden kilometers. Zo hebben we vanaf het midden van de oceaan contact met boten op de Canarische eilanden, in Suriname, op de Kaapverden en met boten die al in de Caribean zijn aangekomen. Elke dag is er een Nederlands radionetje waar we gezellig met onze collegae zeilers kunnen kletsen. Er wordt gesproken over het weer, over bestemmingen, nieuwtjes enz enz. Van te voren waren we nog wat sceptisch over deelname aan radionetjes. We hadden het gevoel dat dit ook een sociale verplichting kon worden terwijl we juist de verplichtingen achter ons wilden laten. In de praktijk blijken de netjes heel relaxed te zijn en een echte aanvulling. Iedereen logt in wanneer ze zin hebben en het is hartstikke leuk en informatief op een beetje contact te houden met medevertrekkers. Ook al lig je soms honderden of duizenden mijlen uit elkaar.

Daarnaast gebruiken we de ssb zender om e-mails op te halen en te versturen. Hiervoor gebruiken we een modem die is aangesloten op de zender en onze computer. 2 keer per dag checken we onze mails en versturen we mails. Erg leuk om zo contact te houden met het thuisfront en ze op de hoogte te houden van onze voortgang. We gebruiken de mail ook om ons blog te updaten.

Met een softwareprogramma op onze computer (Airmail) kunnen we een verzoek tot een gribfile opstellen waarbij informatie over wind en deining worden opgevraagd voor het door ons opgegeven gebied en de gewenste tijdsintervallen. Het programma verstuurt dit verzoek en even later kun je de gribfile per mail ophalen van de server. Zo heb je altijd de actuele weerberichten voor jouw gebied. Wij doen dit meestal 1 keer per dag. Als het erg onstuimig is doen we soms 2 keer per dag om de weersontwikkelingen te volgen.

Naast de gribfiles die informatie geven over de te verwachten wind en deining worden er door meteorologen van verschillende weerinstituten ook weerkaarten of weerfaxen gemaakt die informatie geven over de luchtdruk, hoge- en lage drukgebiden, trogs, warmte- en koudefronten etc. Ook deze weerfaxen halen wij op met de ssb zender. Op vaste frequenties en tijdstippen (afhankelijk van weerstations en gewenste kaarten) worden deze weerkaarten uitgezonden in de vorm van een hele hoge pieptoon ( eentjes en nulletjes ). Om deze pieptoon te vertalen naar een grafische weergave kun je de geluidskaart van de computer gebruiken. Echter, ontwikkelingen gaan door en inmiddels zijn er ook verschillende apps op de IPad die dit voor je kunnen doen. Dit scheelt ook nog eens aanzienlijk in het aan boord zo kostbare stroomverbruik. Wij gebruiken de app 'HF Weatherfax'. Het enige wat je hoeft te doen is de ssb zender op het juiste tijdstip en de juiste frequentie afstellen en de luidspreker van de iPad erbij houden. Die vertaald de eentjes en nulletjes in een mooi weerplaatje. Wij gebruiken daarbij nog oordopjes die we tegen de iPad aanhouden zodat je niet in die lawaaierige pieptoon hoeft te zitten.

Zoals je ziet is het niet hebben van een ssb zender voor ons nu ondenkbaar. Zowel vanuit veiligheidsaspect maar ook vanuit een sociaal oogpunt. Het is gewoon super leuk om op het water contact te hebben met medezeilers. Zeker op de langere tochten.

Een van de redenen waarom wij vooraf aan deze reis twijfelden over de aanschaf was de (nieuw) prijs. Een basis totaalpakket (bestaande uit een zender, modem, antennetuner, dekdoorvoer, aardplaat voor polyester schepen, bekabeling etc. Komt al snel uit op een 3500,- en dan moet je ook de achterstag nog isoleren. Uiteindelijk hebben wij een prima tweedehands (of is hij al derdehands? :-)) set op de kop kunnen tikken. Dit scheelde aanzienlijk in prijs. De installatie was door onszelf zeer goed te doen in een dag al moet gezegd worden dat dit met een stalen schip wel net even iets makkelijker is (met name de aarde). Maar als we het over moesten doen dan kochten wij voor zo'n reis als deze zeker weer een ssb zender. Ook als we een nieuwe moesten kopen. Geen twijfel!

Note: er zijn verschillende vertrekkers die ook twijfelden over de aanschaf en installatie van een ssb zender en die als 'tussenoplossing' een ssb Ontvanger hebben aangeschaft. Zonder uitzondering hebben ze hier achteraf allemaal spijt van. De functionaliteiten zijn met een ontvanger veel beperkter en met name het niet kunnen ophalen van gribfiles en het niet kunnen terug praten tijdens netjes is een makke. Dit, terwijl een ontvanger toch ook niet echt goedkoop is. Overigens wordt het niet kunnen ophalen van gribfiles vaak gecompenseerd door dit middels een sateliettelefoon te doen. 

Proviand en huishouding tijdens de Atlantische oversteek

Voor iedereen die geïnteresseerd is, maar speciaal voor toekomstige vertrekkers, deel ik graag mijn ervaringen op gebied van het huishouden aan boord. Ik beperk me tot de Atlantische oversteek. Of eigenlijk….lees dit alleen als je een aanstaande vertrekker bent, want voor anderen is dit verhaal over inkopen doen, hoe bewaar ik mijn paprika’s, wat doe ik met mijn toiletpapier en wat eet je echt niet tijdens een oversteek gewoon te langdradig en saai…

Waar inkopen?

Boodschappen kunnen het beste op grote schaal gedaan worden op de Canarische Eilanden. Waarschijnlijk het beste op Gran Canaria of Tenerife. Op La Gomera is veel te krijgen, maar niet alles. Er is bijvoorbeeld geen Lidl. Wat maakt het uit, zul je denken. Maar de Lidl is dé grote trekpleister onder de vertrekkers. Niet alleen vanwege de prijs, maar meer vanwege de producten die er te krijgen zijn. Zo kun je er volkoren broodmeel krijgen, afbakbroodjes, boemboe voor nasi, plastic opbergzakjes met sluitstrips en meer. Producten die elders niet of moeilijk te vinden zijn. Afbakbroodjes zijn een aanrader om mee te nemen op de oversteek, dus sla die al eerder in op de grotere eilanden. Andere producten die moeilijker te krijgen zijn op La Gomera, zijn mozzarella en feta kaas. Goed zoeken bij de verschillende supermarkten loont wel. Voor de rest hebben wij er perfect inkopen kunnen doen. Ze hebben veel lang houdbare producten in blik die gericht zijn op vertrekkers, dat moet haast wel. Bijvoorbeeld kant-en-klaar maaltijden. Ik kocht er zuurkool in blik. Op Tenerife, in een supermarkt in Los Americanos, vond ik Nederlandse rookworsten! Onder het busstation in La Gomera zit een groente-, fruit-, en vleesmarkt (en een grote supermarkt). Groente en fruit is er van goede kwaliteit. Wil je weten hoeveel ik ingekocht heb? Zie het blog over La Gomera, het geluid van: http://www.puffopreis.blogspot.nl/2014_11_01_archive.html

Het bewaren van groente en fruit:

-         Zo weinig mogelijk druk creëren. Dus een slingernetje moet niet te veel slingeren…

-         Zo veel mogelijk groente en fruit per stuk in papier rollen zodat rot en schimmel niet overslaan.

-         Onder de tafel, in het centrum van de boot, heb ik een plastic bak staan (gekocht bij de Chinese winkel in La Gomera), waarin ik tomaten, paprika’s, courgettes, bloemkool en prei heb liggen. Deze groenten blijven met gemak 2 tot 3 weken goed. De aubergines die ik kocht, rotten binnen enkele dagen. Ik heb ze in de koeling bewaard. 

-         Uien en aardappelen bewaar ik in een donkere kist onder het aanrecht. Voor de oversteek bewaarde ik daar ook wortelen en avocado’s in. Uien en aardappelen blijven met gemak 6 weken goed. Uien wel pellen want schimmel ontstaat tussen de verschillende lagen schil. Ik pelde ze tot de eerste witte schil, maar je kunt ook 1 laagje bruine schil laten zitten.

-         Bananen apart van ander fruit bewaren want anders wordt ander fruit sneller rijp.

-         Sinaasappels zijn niet duur en blijven ook zeker tot 3 weken goed.

-         Appels zijn duurder en kunnen melig worden. Maar een voordeel, je kunt er eenvoudig compote van maken.

-         Een goede meloen kan een maand of langer goed blijven, maar let op beschadigde plekken!

-         Voor de oversteek had ik ook buiten een slingernetje waar ik uien en bananen in deed. Dat was nodig omdat ik binnen niet genoeg ruimte had, maar bij voorkeur zou ik alles binnen bewaren zodat er niet te veel zonlicht bij komt.

Vlees:

Wij hebben een koelkast aan boord met een klein vriesvakje. In het vriesvakje past maximaal 700 gr vlees. Ik heb bij een van de marktkramen onder het busstation in La Gomera vlees gekocht en dat laten vacumeren. Dat was perfect! Ik betaalde er niets extra’s voor en het vlees blijft gekoeld een week goed en ingevroren nog veel langer. Vanuit Nederland had ik blik in vlees meegenomen, van de slager van goede kwaliteit. Dat was onderweg een winner!!!

Inkopen op Kaap Verden:

Op de Kaap Verden zijn supermarkten te vinden, maar veel gebruikelijke producten verkopen ze er niet. Geen voorverpakt boterhamvlees, nauwelijks gekoelde producten zoals kruidenkaas/kazen en geen voorverpakte spekjes (wel een blok spek in vacuum). Ook geen lang houdbaar supermarktbrood. Dat laatste gebruiken wij veel voor tosti’s en wentelteefjes. Ze verkopen er wel goede producten die niet gekoeld hoeven worden, waaronder yoghurt, kookroom, margarine die niet smelt in de warmte, etc. Ook hebben ze er typisch Nederlandse producten (er wonen blijkbaar veel Kaapverdianen in Rotterdam) waaronder Zaanse mayonaise, échte Gouda kaas, pindakaas, Koopmans custard. Ook zijn hier meerdere groente- en fruit markten. De keuze is goed, maar de kwaliteit is iets minder dan die in de Canarische Eilanden. Paprika’s zijn er erg duur en gingen al snel achteruit, zelfs in de koeling. Aardappels gingen binnen een week schimmelen (nog nooit meegemaakt). Tip: koop producten op 2 verschillende plekken/kramen, zodat je het risico spreidt. Ik had gelukkig ook aardappels van een andere markt en die bleven goed.

Kortom, koop zoveel mogelijk op de Canarische Eilanden en vul alleen verse producten aan op de Kaap Verden. Nu we een week in de Carieb liggen, ben ik erg blij dat ik de hele boot vol met eten gestouwd had. Boodschappen zijn hier namelijk echt schrikbarend duur. Op de Canarische Eilanden zie je je boot dieper en dieper in het water zakken en denk je dat je nooit meer vooruit komt. Maar als je schip al een aardig gewicht heeft, maken die paar honderd kilo aan boodschappen tijdens de oversteek echt niet meer uit.

Wat smaakt en wat niet?

Wij hebben de hele oversteek tussen de 18 en 25 knopen wind gehad met enkele dagen 30 knopen. De deining was altijd 3 meter of meer. Het was niet al te comfortabel. Dat heeft direct invloed gehad op ons eten.

-         Ontbijt: Leon nam melk met cornflakes en ik vaak crackers met kaas of yoghurt met muesli. Ik heb in de ochtend vaak problemen met eten. Soort morning sickness maar dan van de zee. Droge crackers met thee en een banaan was alles wat ik dan goed kon verdragen. Niet eten is geen optie, dan wordt het juist erger!

-         Lunch: Lunchen deden we altijd samen. Het was de eerste goede maaltijd van de dag en daarom iets uitgebreider. Wraps of bakbroodjes met tonijn, tosti’s ham-kaas, tosti’s pesto-mozzarella, wentelteefjes, roerei, of een soepje (uit zak of pak). Voor de kok best een opgave om klaar te maken, maar er moet goed gegeten worden!

-         Avondeten: We aten veel rijst met gegrilde groente, groente-curry of goulash uit blik. Daarnaast veel pasta, met pesto, tomaten-groenten saus of carbonara (zelf gemaakt met room, ei en parmezaan). Af en toe gebakken aardappeltjes met groente, vis of vlees (in week 1) en een enkele keer pannenkoeken. UNOX erwtensoep uit zak uit NL vult ook erg goed!

-         Wat not? Ik heb geen brood gebakken. Ik kon me er niet toe zetten, te bewerkelijk. Ik had in Tenerife veel pakjes roggebrood (zoals Fries roggebrood in NL) ingeslagen en dat aten we veel. Over het algemeen aten we veel kleinere porties dan verwacht, maximaal een halve portie vergeleken met een ‘landportie’. Borrelhapjes zoals kaasjes en olijven hebben we ook nauwelijks gegeten. Wel weer lekker bij aankomst in de Carieb! Vissen was beperkt mogelijk door de harde wind en hoge deining.

-         Wat is onmisbaar gebleken? Makkelijk te bereiden eten voor als de kok het niet zag zitten om zich in de lifelines in de keuken te hijsen… Goulash en kip-kerrie uit blik, lang houdbaar brood, pakken soep. Ookal zouden we dit aan land niet eten, nu was het onmisbaar! We hebben ook vitaminen geslikt (vanaf 1 maand voor de oversteek). Doen we normaal nooit, maar het voelde nu wel goed. Tenslotte veel snacks, zoals noodles, chocola, koek en chips.

-         Voorkoken? Ja, ik kook altijd twee dagen vooruit. Meestal pastasaus en gehaktballen. De eerste dagen staan in het teken van inslingeren en dan is het fijn om niet lang achter de pannen te hoeven staan.

Water:

Wij hadden op eerdere oversteken getest hoeveel we drinken. Dat blijkt naast thee en koffie, 1 fles water van 1,5 liter te zijn voor ons tweeën. Ook drinken we iedere ochtend een glas sap en een blikje frisdrank per persoon per dag. Als je dat weet, is het snel uitgerekend hoeveel drank je moet inslaan voor de oversteek. Het water uit onze vaste tanks gebruikten we voor thee/koffie, koken, afwas en een sopje om onszelf te wassen. We hebben een voetpomp met zout water in de keuken en besparen daardoor veel op gebruik van zoet water. Zo spoelen we alle vaat eerst af met zout water of we nemen pannen en borden af met keukenrol om het vet niet in de goot te krijgen. We gebruikten op onze oversteek veel minder dan we verwachtten. We gingen uit van 6 liter p/p per dag, maar we hebben uiteindelijk maar 80 liter uit de vaste tank gebruikt, 50 liter mineraalwater gedronken en 2 douchezakken van 20 liter per stuk verbruikt. Met 1 douchezak hebben we allebei 2 keer kunnen douchen. Dus in totaal hebben we 4 keer gedoucht.  We hebben de 275 liter watertank niet aangebroken en hebben ook de extra jerrycan met douchewater niet gebruikt. We hadden verschillende voorraden water voor verschillende doeleinden. Zo monitorden we ons waterverbruik (we hebben geen meter op onze vaste tanks). En het is veiliger om meerdere tanks/jerrycans te hebben voor het geval 1 tank bederft.

Al met al is het ons duidelijk geworden dat je altijd te veel water meeneemt. Dat blijkt ook als je bij andere vertrekkers navraag doet. Iedereen lijkt aan te komen met half volle tanks. Maar ja, water is van zo’n groot belang dat je je tanks toch maar liever vol gooit...

Afval:

Bij het inruimen van de boodschappen verwijderen we al zoveel mogelijk verpakkingsmateriaal. Dat is niet alleen verstandig in verband met kakkerlakken, maar ook voor het minimaliseren van afval tijdens de oversteek. Alle etensresten gaan tijdens de oversteek overboord. Theezakjes, koffiefilters en dergelijken gaan ook overboord. Wij gebruikten lege waterflessen van 8 liter als afvalemmer. Je moet het er even inproppen, maar eenmaal erin, kan de dop erop en ruik je niets! Lege flessen legden we terug in de bilge als we een volle eruit pakten, zodat alles toch klem bleef liggen. Glas hadden we nauwelijks. Blik gooiden we overboord. Onze theorie was dat het snel weg roest. Tenslotte wc-papier en keukenrol. Wij gooiden het overboord. Ik vind het een lastig punt omdat we geen biologisch afbreekbaar toiletpapier hadden. Dat is gewoon te duur… Maar je kunt het ook niet weken aan boord houden ivm de geur, dus gooiden we het overboord. Wel met pijn in het hart. De laatste week heb ik het toiletpapier overigens bewaard en aan land weggegooid.

Overige tips:

-         Onmisbaar zijn wegwerpschoonmaakdoekjes. Daarmee namen we om de dag even de vloer af. Die gooiden we overigens niet overboord!

-         Babydoekjes om je mee op te frissen.

-         Plastic opbergzakjes met sluitstrips zijn onmisbaar.

-         Mogelijkheid om je vast te lijnen in de keuken of om klem te staan. Wij hebben speciaal handvatten gemonteerd en die waren onmisbaar.

En zo kwamen we de oceaan wel over... Ik hoop dat je hier als toekomstige vertrekkers iets mee kunt!

De overwinning

Gedreven door de wind

Over duin en door dal

In weer of geen weer

Een gevecht met de elementen

Beukende zee, rollend schip

Liggen, zitten, balanceren

Afzien, opstaan en doorgaan

Eenwording

Een strijd voor het lichaam 

Rust voor de ziel

Ontwikkeling van de geest

Vrijheid

Een oneindige zee krijgt een einde

De cadans wordt opgeheven

Het vacuüm gevuld

Tijd wordt tijd en plaats wordt plaats

Ontwaken uit een droom

Vieren van de overwinning

De prestatie is geleverd

Het is voorbij

Puff surfing 4m+ waves

Alleen met je gedachten...

Onderhoud plegen aan Arie

Klemvast tussen de kussens slapen

Lifeline ook binnen nuttig!

Halfway!

Een squall in vol ornaat

Land in zicht!

Goodbye Cape Verde, Hello Martinique!

Daar komt Puff aan, net op tijd voor zonsondergang. 

Enkele foto's van Puff bij vertrek uit La Gomera, gemaakt door de Ojalá. Deze wilden we jullie niet onthouden. 

Aankomst Martinique

Aankomst Martinique

Het was super super spannend, soms zelfs een beetje angstig, het was afzien, het was onbeschrijflijk mooi, het was de kracht van de oceaan in volle glorie, het was de ultieme vrijheid, het was golf na golf en beuk na beuk, het was vallen, opstaan en weer doorgaan, het waren ontelbaar veel sterren, het was iets van ons drieën, het was een droom, het was perfect..

We made it!!! Na 18 dagen en 8 uur en 2139 zeemijlen hebben we zojuist ons anker laten plonzen in Sainte-Anne Bay, Martinique, Caribbean.

Nu eerst champagne, sigaren, cocktails, en lekker samen in bed een nacht doorslapen!

Wij zijn chillen!

L&F

Atlantic Crossing Dag 18 - Uitslingeren

Atlantic Crossing Dag 18 - Uitslingeren

Het afgelopen etmaal zijn we getrakteerd op een prachtig rustige oceaan en een strak blauwe lucht. De Caribische zon brandde op onze gezichten en al motorzeilend gleden we door het water. Het is de perfecte afsluiting van een hobbelige tocht. Zonnen op het voordek, samen een borreltje (zonder alcohol) nemen zonder dat de toastjes in het rond vliegen en als klap op de vuurpijl vers gevangen vis. Rustig uitslingeren dus (bestaat dat woord?). We hebben er enorm van genoten!

Nu nog 40 mijl. We hebben nog geen land in zicht, maar dat kan niet lang meer duren. Dadelijk nemen we een uitgebreide douche zodat we fris en fruitig ten tonele verschijnen. Vanavond zitten we aan een vers bereidde maaltijd en champagne. Morgen begint het grote chillen. We hopen dat jullie met plezier onze blogs gelezen hebben de afgelopen weken. Vanavond zullen we een bericht plaatsen als we écht zijn aangekomen en het anker in de grond zit. Dat zal rond middernacht Nederlandse tijd zijn. Daarna zullen we ons gebruikelijke blog-ritme weer oppakken. Ongeveer eens per week posten we een blog over onze avonturen in de Carieb. Alhoewel we nog enkele blogs hebben voorbereid over communicatie aan boord en proviandering voor een oversteek. En jullie hebben nog foto's tegoed van weekdieren, Puff in surf en de Mahi Mahi (R.I.P). Maar daarna wordt het iets rustiger in blog-land.

Dank je dat je ons met zoveel enthousiasme gevolgd hebt deze oversteek. Blijf ons volgen want we gaan nog veel meer moois beleven! Be inspired and dream BIG! Voor nu zeggen we ciao!

Pos: 14º22N 60º12W (13u UTC), koers 270º, afgelegde dagafstand 119 mijl, totaal afgelegd 2095 mijl, afstand tot bestemming 40 mijl.

Update: We schrijven onze blogs altijd over een etmaal, van 13 UTC tot 13 UTC. We plaatsen de blogs later omdat de radioverbinding dan beter is. Inmiddels moeten we nog 20 mijl en we hebben land in zicht!

Atlantic Crossing Dag 17 - Aan al het moois komt een eind

Atlantic Crossing Dag 17 - Aan al het moois komt een eind

Ik zit op mijn stekkie. De op één na laatste nacht van onze Atlantische oversteek. Je leest het goed, onze Atlantische oversteek. Wie had dat gedacht? Klinkt behoorlijk stoer als je het mij vraagt. Wij hadden erover gedroomd, gehoopt dat we het zouden durven. Maar dat we het echt zouden doen, moest ik eerst zien voordat ik het zou geloven. Nu kan ik het wel geloven. We zijn er echt bijna?

De laatste dagen waren nog best pittig. De wind en deining waren minder. Tegelijkertijd was de atmosfeer iets instabieler. Veel bewolking en onweersachtige luchten (volgens mijn fotoboekje over wolken althans). Leon maakt er grappen over: "Frieda Fennell, voor al uw objectieve weeradvies". Met de nadruk op 'objectief'. Ik zie namelijk in iedere wolk onweer. Meestal onterecht. Maar daardoor heb ik de laatste dagen nog wel zitten stressen. Er bestaat niet voor niets zo'n uitdrukking: 'stranden in het zicht van de haven'. Maar dat is doemdenken, stoppen Frieda. De mentale weerbaarheid is een stuk lager dan de afgelopen week. We zijn mentaal en fysiek moe. En dan te bedenken dat de langste oversteek van de Pacific makkelijk 4 weken zal zijn? Daar moeten we op enig moment nog eens goed over nadenken.

Maar die overwinning lonkt. Het einde is bijna in zicht. Dan is de droom zomaar verwezenlijkt. En dan is het voorbij. Of zoiets. Dat is toch raar? En ergens ook jammer. Hoe graag we ook land willen zien. Wat we de afgelopen weken gedaan hebben was uniek, we waren zo één, zo vrij, zo primair. Jarenlange voorbereiding ging eraan vooraf. Ik zie papa nog kijken met van die ongelovige pretoogjes, over zijn bril heen, en een ondeugende lach toen we hem vertelden van onze plannen. Op dat moment geloofde hij er geen snars van dat wij dat zouden klaarspelen. De afgelopen maanden zijn we erg intensief met de oversteek bezig geweest. Klussen, proviandering, check na check, bekijken hoe we weerkaarten konden binnenhalen, mentale voorbereiding. Zouden we nog weten wat relaxen is? Even geen grote oversteek voor de boeg. Gewoon 'liggen' zoals we dat in de Spaanse Ria's deden. Daar kijken we nog steeds met weemoed naar terug. 'Aan al het moois komt een eind', zegt men. Ja, dat is zo. Laat dat eind van deze oversteek maar komen. En laat het een begin zijn van nieuwe dromen!

Vannacht was de hemel kraakhelder en vanochtend werden we met een stralend blauwe lucht wakker. Het is een prachtige dag. Een toegift. We moeten nog 150 mijl en die gaan we op de motor doen. Een etmaal motoren, helaas. We zeilen nu nog wel, met een snelheid van 4 knoopjes, maar de wind gaat gedurende de dag helemaal wegvallen. En dan, in Sainte Anne Martinique, worden we opgewacht door Anna en Maarten van de Ojalá. Zij bereiden een diner voor, wat een toppers! En geloof me, er zullen wat champagne flessen open gaan! Die kater neem ik op de koop toe?

Pos: 14º25N 58º10W (13u UTC), koers 265 º, afgelegde dagafstand 102 mijl, totaal afgelegd 1976 mijl, afstand tot bestemming 160 mijl.

Update: Een uurtje voordat we dit blog wilde posten heeft Leon een Mahi Mahi van 85cm aan de haak geslagen en binnengehaald! Inmiddels is hij gefileerd en liggen er 6 mooie filets in de koelkast. Dat wordt smikkelen vanavond! Foto's volgen uiteraard! :-)

Atlantic Crossing Dag 16 - Mijl voor mijl

Atlantic Crossing Dag 16 - Mijl voor mijl

Langzaam, voor ons gevoel iets te langzaam, komen we dichterbij ons doel. De zoete overwinning lonkt en we moeten nog even ons geduld bewaren.
Afgelopen etmaal is de deining verder ingezakt en is ook de wind wat afgenomen. Er staat nog steeds zo'n 16 a 17 knopen wind dus genoeg om te blijven zeilen met 4,5 knoop gemiddeld. Heerlijk rustig glijden we door het water. Afgelopen nacht heb ik (Leon) twee rustige wachten gehad. De sterren lieten zich weer van hun mooiste kant zien. Op de een of andere manier gaat dat nooit vervelen. Ik merkte dat je sommige sterren goed gaat herkennen. De grote en kleine beer uiteraard, een ster die iedere nacht een beetje rood fonkelt en eentje die altijd lijkt te knipperen, eentje die zo fel is dat je constant het idee hebt dat er vliegtuig boven je hangt, jaja je doet wat kennis op tijdens die nachtwachten :-)

Frieda had minder geluk en kreeg een paar flinke buien over. Gelukkig zonder extra wind dus ze kon lekker binnen schuilen. Alle regendruppels hadden blijkbaar wel voor een beetje extra vermoeidheid gezorgd waardoor mevrouw in slaap was gedoezeld aan het einde van haar wacht. Daardoor kon deze jongen heerlijk een half uurtje langer in bed blijven liggen. Lekkere wacht trouwens haha ;-) Afgelopen nacht was ook de eerste nacht dat ik buiten kon zitten in korte broek en t-shirt zonder dat het fris was. Een beetje vreemd maar wel lekker!

Gisteren hebben we toch maar besloten om West te blijven varen omdat we prima liepen. Vandaag zakken we wat verder zuid(west) af dus de genua staat nu over stuurboord. We zetten ook de fok op de boom om zo veel mogelijkheid snelheid te maken. Volgens de voorspelling zou het tot vrijdagavond zo moeten blijven waaien dus dan zouden we alleen het laatste etmaal de motor hoeven te gebruiken. Fingers crossed dus en verder aftellen maar?..

Pos: 14º46N 56º28W (13u UTC), koers 250graden, dagafstand 110 mijl, totale afstand 1874 mijl, afstand tot bestemming 260 mijl.

Update: Vlak nadat ik dit blog schreef hebben we helaas onze eerste casualty te pakken. Ik lag net in mijn bed toen Frieda riep: "de genua zit los!" en met dat ik naar buiten keek lag hij al in het water. Helaas blijkt de harpsluiting waarmee het puntje van het zeil aan de rolinstallatie zit en waarmee je hem omhoog trekt afgebroken of losgetrild te zijn. Het zeil kwam dus met harp en al naar beneden en het blok om de rolinstallatie zit nog bovenin netjes op zijn plek samen met de val. Hier is nu even niets aan te doen en als we weer voor anker liggen moeten we de mast in om het blok van de rolinstallatie en de val weer naar beneden te halen om daar een nieuwe harp aan te bevestigen. De genua ligt opgevouwen op de bijboot en we hebben het grootzeil gehesen samen met de uitgeboomde fok. Hopen dat we hiermee onze voortgang kunnen behouden. Het ging net zo lekker! :-)

Atlantic Crossing Dag 15 - Zo dichtbij en toch zo ver weg

Atlantic Crossing Dag 15 - Zo dichtbij en toch zo ver weg

Twee weken lang kijk je uit naar het moment dat je nog 'maar' een paar honderd mijl hoeft en je kan gaan aftellen. Gisteren was dat moment er voor ons. We zijn aan het aftellen. De Batjar heeft nu ongeveer land in zicht. De Volonté heeft vannacht de motor bij gezet omdat de wind weg viel. Ze hopen komende nacht aan te komen in Barbados. Gewéldig dat ze er bijna zijn! Ook zij hebben er een hobbelige rit op zitten, dus die rumpunch (of beter gezegd rumpunches ;-)) is meer dan verdiend. Maar wij kozen ervoor om naar Martinique te varen, 100 mijl verder dan Barbados, en we vertrokken een dag later. Dus nu is het geval dat wij nog 3 dagen moeten. Slechts 3 dagen, slechts 370 mijl. En toch voelt het land nog zó ver weg. Zeker nu onze maatjes bijna aan land zijn, hebben wij het gevoel toch wel erg alleen op dit water te zitten. En ook dat is maar een gevoel, want wáár is het niet. Vanochtend hebben we voor het eerst sinds dag 2 een boot in zicht gehad! Ik probeerde nog een laatste uurtje slaap te pakken toen ik ineens een alarmbel hoorde. Huh? Wat is dat nou? Oh ja, we hebben nog zoiets als een AIS-alarm geïnstalleerd (AIS is een baken dat boten uitzenden en wij kunnen opvangen). Je zou het bijna vergeten omdat het tijdens zo'n tocht niet af gaat. Er was immers geen boot te bekennen op die oceaan. Ik hoorde het alarm door mijn oordopjes heen. Leon had muziek op en hoorde het niet. Lekker zo'n wacht? Het was een vrachtship op weg naar Europa dat ons op 4 mijl passeerde. Daar kwam ik mijn bed wel even voor uit!

Kortom, we zijn er bijna en we zijn niet alleen. Maar waarom voelt het dan niet zo? Het zullen die laatste loodjes zijn. En ze worden steeds zwaarder. Vannacht veel buien gehad, enkele met onweer. Geen leuk cadeautje. Aan de andere kant hebben we nog steeds goede wind, hele nacht en ochtend 20 - 25 knopen. We vliegen momenteel met 6 knopen over de golven, niet normaal! We hebben zelfs weer een nieuw dagrecord, 125 mijl. De golven nemen nog niet echt af en worden in plaats van lager juist veel hectischer, komen van alle kanten en gooien ons alle kanten op. Maar alles is te dragen als we die voortgang maar houden. En op dit moment lukt dat nog heel goed. We zijn vannacht weer iets naar het noorden gedrukt door de wind. Komende nacht zullen we de genua weer naar stuurboord plaatsen en weer iets naar het zuiden zakken. Al met al verliezen we daar niet zo veel mee, 3 mijl omgevaren afgelopen etmaal.

The journey continues?

Pos: 14º45N 54º34W (13u UTC), koers 275 graden, dagafstand 125 mijl, totale afstand 1764 mijl, afstand tot bestemming 370 mijl.

Atlantic Crossing Dag 14 - Oerkrachten

Atlantic Crossing Dag 14 - Oerkrachten

Ik heb de weg naar mijn ´happy place´ weer gevonden. De plek waar de klok niet tikt, waar de boot niet rolt, waar ik niet slaap maar ook niet wakker ben. De plek waar ik heerlijk kan dromen. Ik droom steeds vaker en intenser over eilanden met witte stranden en palmbomen. Over ankerbaaien met zulk helder water dat we de rimpelingen van het zand onder de boot kunnen zien. Het is toegestaan om hier steeds meer over te dromen. We komen immers steeds dichterbij. We zijn de grens gepasseerd van 500 mijl tot bestemming. Al meer dan 75% van de oversteek ligt achter ons. Het aftellen kan nu wel beginnen. Nog 4 dagen! 4,3,2,1?

Vandaag is ook de dag dat we twee weken op het water zitten. De tweede week was heel anders dan de eerste week. De eerste week waren we vooral bezig met overleven. De afgelopen week daarentegen was er veel ruimte voor leven en genieten. Wat maakt nou het grote verschil? De fysieke gesteldheid is een bepalende factor aan boord. De eerste vijf dagen, waren we nog erg katterig en konden we het fysiek net aan. Zodra het fysiek beter ging, kwam er energie vrij om ook de mentale uitdagingen aan te gaan. Ik moet wel eens denken aan de martelmethode die gebruikt werd in concentratiekampen in de Tweede Wereldoorlog. Gevangenen werden letterlijk gek gemaakt met het druppen van een kraan. Er is een punt waarop de mens breekt. Hoe sterker je fysiek bent, hoe hoger de pijngrens. Aan boord ervaar ik het ook zo. De constante bewegingen van het schip, vaak heel wild, en het constante gebonk tegen de romp, knagen aan je geest. De vraag is, kun je dit buitensluiten? De tweede week ging dat veel beter. We belandden in een cadans. Met elkaar, met het schip en met de oceaan.We hadden nu zelfs energie over voor andere bezigheden. Kletsen, lezen, reflecteren, zijn. Vrij zijn.

Ik keek van tevoren erg op tegen de oversteek. Met name door de onzekerheid in het weer. En de angst om in slecht weer te belanden. Uiteindelijk wellicht ook de angst om het niet te redden. Allemaal vrij irreëel, maar daarom is het angst. Leon zei voor vertrek al: "Jij kijkt zo tegen die oversteek op dat het alleen maar kan meevallen". En daar lijkt het wel op uit te draaien. Maar we zijn er nog niet, dus nog even fingers crossed? Tijdens de oversteek heb ik mijn angst weten te overwinnen. Alleen het moment waarop het onzeker was of we de trog konden ontwijken, greep de angst me bij de keel. Maar ik probeerde die angst niet te laten overheersen. Als je op een verlaten oceaan zit, komt er toch een soort oerkracht naar boven. De overlevingsdrang van de mens denk ik. Je weet dat je moet dealen met alles wat er op je af komt. Alleen jij kunt jezelf redden. En je geest gaat dus ook over in die modus. Je krijgt het idee dat je alles aan kan. Eerder noemde ik dit misschien fatalistische gedachten, maar nu zie ik dat het juist tegenovergestelde is. Het is een overlevingsmechanisme.

De afgelopen dagen waren ronduit prachtig. We hebben over het algemeen meer wind gehad dan je zou verwachten voor een oversteek. Maar tot nu toe zijn we nog steeds heel blij dat we vertrokken zijn. Het was een goed weergat. 'Geen wind is erger dan veel wind', zeggen we altijd. En nu hebben we de daad bij het woord gevoegd. Nooit gedacht dat veel wind zo mooi kan zijn. Neem nou de kunst van het golfsurfen. Af en toe horen we het ruisen en kolken achter ons van een golf die breekt. Als we dat geluid horen, staan we even op scherp. We wachten op de bonk van het water tegen de romp, dan de duw, en vervolgens de surf. Met een rotgang surfen we van de golf af. De kont van Puff zwiert van links naar rechts totdat we in het dal belanden. Daar pakt ze de koers weer op. Soms breekt de golf net onder ons. Dan wanen we ons in een groot bruisbad. De golf neemt ons mee in haar surf en je voelt de acceleratie in je buik. Maar de golven zijn vriendelijk, uitdagend en verleidelijk. De Oceaan viert een feestje en wij zijn uitgenodigd. Puff dances the night away. Wij bewaken het feestgedruis.

Het weer wordt vanaf vanavond rustiger. Het voelt alsof we de `categorie vier collen` achter de rug hebben. We hebben nu nog een tijdrit in het verschiet. Zullen we het redden om zaterdag met daglicht aan te komen?

Pos: 14º25N 52º29W (13u UTC), koers 275º, dagafstand 121 mijl, totaal afgelegd 1639 mijl, afstand tot bestemming 492 mijl.

Atlantic Crossing dag 13 - The real deal!

Atlantic Crossing dag 13 - The real deal!

Als je me van te voren had gezegd dat we met windkracht 7 en golven van 4+ meter op de oceaan zouden varen, had ik hard gelachen en waarschijnlijk iets geroepen in de trant van "wij niet, mooi weer, 15-20 knopen wind, oude wijven route, beetje vissen enz enz"..

Maar de praktijk is dat we er midden in zitten en dat het eigenlijk super goed gaat! Sinds gisteren kijken we tegen golven op waar je vanaf de 1e verdieping zo op kunt stappen. We sliden eraf, worden van links naar rechts geduwd en Puff wordt er niet warm of koud van.
We hebben slechts een puntje genua staan en lopen lekker. Niet heel snel, maar steady en comfortabel. Het is toch constant een afweging tussen genoeg mijlen maken v.s. de boel heel houden (tja het is net werk :) Tot op heden lukt dit prima. We hebben wel veel water in de kuip. Frieda stond gisteren rustig naar buiten te kijken toen we een flinke zwieper maakten. In één keer een paar honderd liter zeewater rijker. Het "dit-is-wel-kicken- he?-lachje" van mijn schatje was even weg maar binnen een paar seconden lagen we weer op koers en kon mevrouw weer lachen.

Aan boord gaat alles goed. Frieda heeft zelfs bananencake gebakken dus ook de inwendige mens wordt goed verzorgd. Ook afgelopen nacht naar omstandigheden een rustige nacht gehad. Doordat we goed gereefd waren hoefden we niet naar buiten en heeft Arie ons rustig door de mooie heldere nacht gestuurd. Geen buien gehad, enkel een betoverende sterrenhemel. Vanochtend weer stralende zon.

Inmiddels zitten we op de hoogte van Martinique dus we hebben de genua vanmorgen weer over bakboord uitgeboomd. We koersen nu west. Vandaag hebben we nog eenzelfde dag (&nacht) met flinke wind en deining en dinsdagavond zal de wind en deining wat af gaan nemen volgens de voorspelling. De rest van de week wordt het rustiger met richting het weekend zelfs heel weinig wind. Genoeg tijd dus om alsnog die eerste Mahi Mahi aan de haak te slaan (en op te eten!).

Pos: 14º23N 50º25W (13:00 UTC), koers 270º, dagafstand 123 mijl, totaal afgelegd 1518 mijl, afstand tot bestemming 615 mijl.

@Jaap
Er staat inderdaad een fout in onze positie op dag 10. De juiste positie van dag 10 was 15º08N 44º10W. Op dag 11 was onze positie 15º06N 46º22W. Vanaf Dag 12 staan de juiste posities in het blog. We rapporteren de positie dagelijks om 13.00UTC.

Atlantic Crossing Dag 12 - Passaatzeilen; het sprookje

Atlantic Crossing Dag 12 - Passaatzeilen; het sprookje

Er bestaan dagen dat alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Vandaag was zo'n dag. Zo'n dag waarop oceaanzeilen een sprookje wordt. Er was eens?een boot met de naam Puff, de magische draak. Deze boot ging op een hele lange reis met Leon en Frieda?
De grijze wolkenmassa brak gistermiddag open en daar kwam de zon tevoorschijn. Het weer kan hier van uur tot uur veranderen. In een mum van tijd waren we aan het passaatzeilen. Inderdaad, dat zeilen uit de boeken. Heldere blauwe lucht met kleine dotten witte wolken, stralende zon en een wind om van te dromen. We stoven door het water. Ja, hier zijn we voor gekomen! De komende dagen staat er een flinke wind in de kaarten (Bf 6 - 25 knopen) en de deining gaat toenemen naar 4 meter. Dat is nu al te merken. Mijn vader vertelde me altijd dat de deining op de oceaan vergelijkbaar is met duinen. Volgens papa zou je gewoon horizontaal de duin op deinen en er aan de andere kant weer afglijden. Dat klinkt mooi, niet? Behalve dan dat ik nog geen duinen heb kunnen ontwaren. Ook hebben we nog weinig gedeind en gegleden. We hebben de afgelopen week vooral geklotst en gebeukt. Tot nu! Vandaag zag ik duinen. Duinen waar we rustig overheen glijden. Af en toe wordt het topje van de duin opgestuwd door de wind en dan haalt Puff nét niet helemaal de top. Dan duwt de massa water tegen de kont van Puff en glijden we schuin naar beneden, waarna Arie Puff weer op koers brengt. Bijzonder. En of dit niet genoeg genot was voor een dag, werden we vannacht getrakteerd op een fonkelende sterrenhemel. Voor het eerst in dagen hebben we de nachwacht buiten kunnen zitten. Een jas is niet meer nodig, ook 's nachts is het 25 graden. De wind die in de kuip staat, maakt een vest nog wel noodzakelijk. Alles wat ik eerder heb gezegd ten spijt; je kunt dus ook zeker genieten van een oversteek!

Maar ook in dit sprookje is er een slechterik. De grote boze wolk! We komen dichterbij de Carieb en de aanwezigheid van squalls (geïsoleerde buien met veel wind, tot Bf8) neemt daarmee toe. De afgelopen twee dagen hebben we minimaal 4 pittige squalls gehad met 30-40 knopen wind. Ze komen vooral in de avonden en nachten voor, maar we hadden er ook een overdag. Ze duurden niet langer dan 30 minuten. Daarnaast hadden we veel gewone buien waar niet noemenswaardig veel wind in zat. Je herkent de squalls goed aan hun uiterlijk en gedrag. Het zijn afgetekende donkere wolken die je duidelijk ziet aankomen. Hoe groter de doorsnee, hoe meer wind. Als je er niet onderdoor kan kijken, is het menens. Je herkent squalls ook aan windshifts die eraan vooraf gaan. De wind krimpt dan tot 40 graden. Omdat wij alleen op de genua varen, vrezen we de squalls niet echt. Binnen een minuut is de genua verkleind (ingerold vanuit de kuip) en stuurt Arie door de squall heen. Wij blijven lekker droog binnen!

Het leven aan boord gaat verder goed. We zijn gewend aan alle bewegingen. We dansen door het schip, leunend van het ene been op het andere en ons altijd met één hand vast houdend. Ondanks de lange oceaandeining, zijn er ook windgolven (op die deining) die toch voor het nodige gebeuk blijven zorgen. De kuip is een waterballet. Puff is een natte boot, zijn we achter gekomen. Veel water in de gangboorden en kuip. Maar wat weert ze zich goed tegen de kracht van de oceaan. Wij zitten erbij en kijken erna. En we leven nog lang en gelukkig?.

Pos (11 jan, 13u UTC): 15º04N 48º27W, koers 270º, dagafstand 123 mijl, totaal afgelegd 1395 mijl, afstand tot bestemming 730 mijl. Wind afgelopen etmaal ONO 20 - 25 knopen. Zeilvoering onveranderd, genua uitgeboomd over bakboord. Grootzeil nog niet aangeraakt deze oversteek. Vanmiddag zetten we de genua naar stuurboord en zakken we af naar 14.30N, de hoogte van Martinique.

Atlantic Crossing dag 11 - Grijze muizen weer

Atlantic Crossing dag 11 - Grijze muizen weer

Tja, dat Caribische zonnetje laat nog even op zich wachten. Gisteren hebben we een grijze dag gehad met veel buien en af en toe flinke wind(stoten). De genua een beetje gereefd en met Arie de windvaan achter het roer konden we gelukkig de hele dag binnen zitten zonder heel nat te worden. Al moet ik zeggen dat de kajuit er, met de luiken dicht en met dit vochtige weer, niet frisser op wordt. In de middag zelfs even de genua weggedraaid en een paar uur gemotord. We moesten de accu's bijladen en door de vele windshifts werd het zeilen erg lastig. Tegelijkertijd lekker gebruik gemaakt van alle stroom en een paar series gekeken. Gisterenavond kregen we net na het donker worden nog een flinke bui over waarbij we met gereefde genua met 7,5 knoop door het water spoten. Arie hielt gelukkig prima roer. We maakten ons dus op voor een pittige nachtwacht maar na een uurtje trok het open en kwam er een betoverende sterrenhemel tevoorschijn. Zo mooi hebben we hem nog niet gezien. Prachtig! De rest van de nacht was rustig met 20 knopen wind en mooi helder weer. Nog 2 keer een klein buitje over gehad maar dat mocht geen naam hebben. Deze ochtend is het nog steeds wisselvallig met zon maar ook met buien. Als het goed is moet de bewolking in de loop van vandaag een beetje wegtrekken en moet het helderder worden. Fingers crossed! Verder alles prima aan boord. Topper van de dag was de huisgemaakte goulash van de keurslager. Jaja, we hebben voor het eerst een blik opengemaakt maar nu weten we meteen waarom die 8,- per stuk kosten. Heerlijk én lekker makkelijk!
Door alle buien en de windstiltes tussendoor hebben we niet al te veel afstand kunnen afleggen. De laagste dagafstand tot nu toe; 107 mijl. Totaal gevaren 1272 mijl. Dat betekent dat we nog 830 mijl moeten afleggen.

Atlantic Crossing Dag 10 - U vraagt, wij antwoorden :-)

Atlantic Crossing Dag 10 - U vraagt, wij antwoorden :-)

We schrijven onze blogs natuurlijk omdat we hopen dat ze gelezen worden. We vinden het dan ook erg leuk om te horen dat veel mensen dit met veel plezier doen. Vanuit allerlei hoeken volgen mensen ons blog, familie en vrienden, maar ook oud-collega's, mede-vertrekkers, oud-vertrekkers, toekomstige vertrekkers en zeilers die via het Zeilersforum of Zilt op onze site komen. En ook veel mensen die via via bij het blog terecht komen. Vrienden van vrienden, familie van mede-vertrekkers, vrienden van? Heel bijzondere volgers vinden wij toch wel de allereerste eigenaren van onze Puff, toen nog genaamd Gnork. Zij hebben Puff in 1980 laten bouwen en hebben ook met haar dromen waargemaakt. Een andere bijzondere volger is de oma van Leon. Op 87-jarige leeftijd zit ze dagelijks achter de tablet om ons blog te volgen. Hallo oma! Helaas krijgen we de berichten die geplaatst worden op zee niet binnen. Maar we hebben gevraagd of mijn schoonouders enkele berichten wilden doormailen. Dank voor het enthousiasme waarmee jullie ons volgen! Dat geeft ons de energie om in deze kermis iedere dag toch achter de laptop te kruipen en iets op papier te zetten. Het leek me leuk om enkele vragen die gesteld zijn te beantwoorden. Wellicht zijn er nog veel meer vragen, maar dit zijn de vragen die wij nu hebben doorgekregen.

Hoe is de temperatuur? Het is nu overdag zo'n 25 graden buiten. Het begint dus al lekker op te warmen. Door de regen van de afgelopen dagen, hebben we echter niet veel buiten kunnen zitten. We hopen dus dat het zonnetje snel doorbreekt. Binnen in de boot is het overdag 27 graden. De warmte zal alleen maar toenemen de komende dagen. Veel te warm eigenlijk, dus dat stimuleert het cocoonen. We kunnen geen luiken openzetten ivm spatwater van de golven. En de ventilatoren gebruiken te veel stroom.

Hoeveel etmalen kunnen we motoren? In principe 4,5 etmaal. We hebben 290 liter diesel bij ons. Op weg naar de Kaap Verden hebben we vrij veel gemotord, maar sinds vertrek uit de Kaap Verden heeft de motor maar 6 uur moeten draaien omdat er te weinig wind was. Daarnaast draaien we gemiddeld 1 uur stroom per dag. Dat doen we om de dag. Op dit moment hebben we totaal 13 motor-uren gemaakt.

Hoe was de volle maan? We hebben een aantal heldere nachten gehad afgelopen week waarin de maan het water fel verlichtte. Het lijkt dan alsof er een schijnwerper op je gericht staat. Een klein nadeel is dat de sterren veelal wegvallen tegen het licht van de maan. Komende week wordt de maan kleiner en kunnen we hopelijk ook genieten van fonkelende sterrenhemels.

Hebben we een sextant aan boord? Ja, die hebben we. Maar we weten niet hoe we hem moeten gebruiken. Ik heb alle spullen die ik nodig heb om het mezelf aan te leren. De 13-daagse cursus van Vereniging Toerzeilers vond ik toch wat te uitgebreid. Maar ik geloof niet dat het er van gaat komen. Ik had het me wel voorgenomen? We navigeren digitaal met het programma Open CPN op de laptop en een papieren kaart ernaast. Voor de aanloop van havens en ankerplaatsen hebben we uitgebreide pilots (boeken met kaarten en navigatie-info). We hebben meerdere gps-en aan boord als reserve en hebben zelfs 2 reserve laptops om te navigeren. Voor ons gevoel is dit alles voldoende back-up.

Dat lijkt me weer voldoende leesstof voor een dag. Tot morgen!

Pos: 15.08N 48.10W - totaalafstand 1165 mijl - dagafstand 114 mijl - nog te gaan 935 mijl - rustig etmaal met niet al te veel wind. Vanmorgen grijs en grauw met veel buien. Wel een mooie nacht gehad. Nog steeds wachtend op het zonnetje!

Atlantic Crossing Dag 9 - Feels like home

Atlantic Crossing Dag 9 - Feels like home

De afgelopen drie dagen waren eigenlijk erg rustig. Mentaal was het nog even spannend of de trog ons zuidelijk zou passeren of dat we toch (onverwacht) een staartje zouden mee krijgen. Maar die spanning kreeg niet de overhand en we hebben de afgelopen dagen lekker kunnen leven aan boord. Leven in plaats van overleven :. Zo ook dag 9. De motor moest even aan in het vacuüm achter de trog, maar na 6 uurtjes kon hij alweer uit en zeilden we rustig de nacht in. De dag was nog geheel bewolkt en dat gaf ons een gevoel van Noordzee-zeilen. Even terug naar het gevoel van 'thuis'. Stroom genoeg met de motor aan, dus we nestelden ons lekker op de bank voor een filmpje. Genietend van het tikken van de regendruppels op het kajuitdak. In de avond heb ik een blik zuurkool opengetrokken en heerlijke stamppot gemaakt. Ook die smaakte net als thuis! Met een Nederlandse rookworst uiteraard. De kleine dingen die je van thuis bij je hebt, zijn een groot genot op zee. Drop, pindakaas, rookworst. Ook de fotoboekjes die we van thuis hebben meegekregen worden regelmatig gelezen. Heerlijk om in gedachten ook even bij familie en vienden te zijn. Gistermiddag maakte Leon de grap dat hij 'even een wandelingetje in de tuin' ging maken. Daarmee bedoelde hij een kijkje in de kuip nemen, haha. Zo zie je, it really feels like home op Puff.
We hebben vandaag de tijd een uur terug gezet. Tijdens de oversteek varen we door meerdere tijdzones en moet de klok in totaliteit 3 uur terug. Dat is ten opzichte van de tijd in de Kaap Verden. In Nederland is het nu UTC +1 en wij leven inmiddels UTC - 2, dus 3 uur verschil. En daar komen nog 2 uur bij de komende week. Wij verzetten de tijd niet op een bepaalde positie. Gisteren voelde goed omdat de zonsondergang erg laat was en de zonsopgang ook. Over een paar dagen zullen we hetzelfde wel doen.
Leon stapt net uit bed en zet water op voor koffie. En daarna gaan we ons voorbereiden op hét grote moment. Het vieren dat we op de helft zijn! We hebben over een uur 1060 mijl afgelegd. In 9 dagen, dat is echt top! Een miniflesje champagne staat koud en daar gaan we dalijk aan nippen. En een pakketje van Eric en Denise uitpakken dat eigenlijk voor Nieuwjaar bedoeld was. We proosten vandaag dus ook op het nieuwe jaar.

Geluksmomentje van de dag: Het huiselijke gevoel. En de zuurkoolstamppot! En voor mij ook het moment dat ik zeker wist dat de trog voorbij was zonder dat we veel wind en onweer gehad hebben. Onze routeplanning was top, mede te danken aan het walteam!

Pos: 14º58N 42º38W (13uUTC), koers 270º, dagafstand 117, totale afstand 1051 mijl, zeilvoering; genua over bakboord.. Vanaf morgen rapporteren we ook 'afstand tot bestemming' :-)

Atlantic Crossing Dag 8 - Happy me

Atlantic Crossing Dag 8 - Happy me

Een terugblik op de eerste week van onze oversteek. "Geniet ervan", zegt men dan bij vertrek van de grote oversteek. Ik ben er inmiddels wel achter dat dit het verkeerde woord is. Wat zeg je tegen een wielrenner die start in de 'Tour de France'? "Geniet ervan"? Of zeg je dan: "Kom op, ga ervoor, laat zien wat je waard bent"? Ik denk iets in de trant van dat laatste. En dat is ook precies wat meer gepast zou zijn bij deze oversteek tot nu toe. Een topprestatie is het, zo'n oversteek. Ik kan het niet anders omschrijven. Een fysieke, technische en mentale prestatie. Iedere dag zijn we aan boord bezig met overleven. Het is absoluut terug naar 'living a simple life'. Terug naar de basis van het bestaan, overleven. Dat klinkt misschien heel dramatisch, maar zo is het niet bedoeld. Heel letterlijk zijn we de afgelopen week bezig geweest met ons staande te houden. Genoeg rust pakken, voldoende blijven eten en drinken. Dat waren de hoofdzaken op een dag. Het technische aspect zit hem gedeeltelijk in het zeilen zelf, uiteraard. Maar 'het weer' is een ander belangrijk technische element. Het weer nauwgezet in de gaten houden via wind- en weerkaarten, weten wat er op je af komt en je daarop voorbereiden. En daarbij kan een walteam niet ontbreken! Ook wij hebben mensen aan wal die we raadplegen over het weer en routeplanning. En dat is fijn, echt heel fijn! Zij hebben toegang tot meer informatie dan wij aan boord en zijn daarom erg belangrijk in onze strijd tegen de elementen. Idris, A&M, thanx a lot!Als laatste de mentale prestatie. Misschien nog wel de zwaarste strijd. Je kop erbij houden en je verstand niet verliezen. Je kan zó moe worden van het gerol van de boot, het gerammel van de inventaris, het bonken van de golven tegen de romp en ga zo maar door. Hummm, meditatie zou een goede oefening zijn op momenten dat de irritatie stijgt. Maar daar ben ik helaas niet in getraind. Cocoonen helpt ook heel goed. Gewoon liggen weken, hoofd leeg. En rust pakken. Dat helpt ook als de irritatiegrens nadert, wat regelmatig gebeurt. Als ik weer eens omver geworpen wordt door een golf als ik mijn broek wil aandoen (daarom moet je dat ook zittend doen Fennell :), Of als het bestek door de keuken vliegt als ik probeer op te scheppen. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Wat mentaal misschien wel het zwaarste is, is de constante spanning over de vraag of alles aan boord heel blijft. En niet te verstaan de angst voor slecht weer, althans bij mij.

Terug naar Happy me. Ja, het oceaanzeilen is zeker zwaar. Of laten we het 'een grote uitdaging' noemen. Maar ik hoop niet dat we het idee schetsen dat we het niet naar onze zin hebben. Wordt er dan totaal niet genoten? Dat is niet helemaal waar. Maar het is niet zozeer de reis waarvan je geniet, als het gevoel van overwinning. Het gevoel dat je jezelf overwint, dat je jezelf afbreekt tot niets en vervolgens alle grenzen verlegt die je had. Daar kan ik van genieten. Prestatiedrang is wel genoodzaakt in deze, anders vraag je je absoluut af waar je mee bezig bent. En ik geniet van kleine unieke momenten. De momenten dat Leon en ik meer verbonden met elkaar zijn dan ooit tevoren. Wanneer ik me realiseer wat een oersterk team we zijn. Mensen die zich afvragen hoe je het samen uit houdt aan boord, hebben geen idee wat oceaanzeilen in houdt. En dat is logisch. Ik begrijp het ook nu pas steeds beter. Het heeft niets met 'het met elkaar uithouden' te maken. Het gaat erom hoe diep het vertrouwen in elkaar is en hoe bloot je je durft te geven aan de ander. Hier aan boord ben je geen individu, je bent onderdeel van een team en je leven ligt in elkaars handen. De ander ziet het mooiste en het slechtste van je. Kun je dat blootgeven aan je partner, dan is er niets mooier dan samen de oceaan oversteken op een bootje van 30m2! Daarnaast zijn er ook de momenten dat de elementen zich van hun beste kant laten zien. Een zonnetje, niet te veel deining, lekker lopend windje. Die momenten zijn absoluut genieten met een grote hoofdletter G. Maar die momenten zijn tot nu toe schaars.

Tenslotte zijn er mijn nachtwachten. Ik zit nu in de 8e nachtwacht van deze oversteek, het is 01.48u aan boord. Ik weet dat ik heb geklaagd over het opstaan 's nachts, maar eigenlijk zijn het de beste uren. Ik ben even helemaal alleen met mijn gedachten. Dit zijn de uren waarin ik kan wegdromen naar alle bestemmingen die voor ons liggen. De uren dat ik kan nadenken over wat het leven nog meer in het verschiet zou hebben voor me. Misschien wel een Caribbean wedding? Deze uren ben ik het gelukkigst. Ik besef me wat een lucky bastards we zijn. En een beetje fysiek en mentaal afzien op deze oceaan is een kleine prijs die we maar al te graag betalen. Dus ja, het grootste deel van de afgelopen week ging om overleven. Maar een ander belangrijk deel gaat over het waarmaken van die droom. Dus tegen de volgende vertrekker die de oversteek gaat wagen zeg ik niet 'geniet ervan'. Ik zeg: "Ga diep, krabbel op en overwin!"

Pos: 15º37N 40º48W, koers 260º, dagafstand 117mijl, totaal afgelegd 934 mijl. - Het uitwijken naar het noorden lijkt zich uit te betalen. Het trog is vannacht zuid langs ons getrokken en gaf ons enkel een lekkere 20 a 25 knopen wind. De lucht begint weer op te klaren en we hopen op een mooie passatwind en een zonnetje morgen. Zitten nu in het vacuüm achter de trog dus de motor staat aan tot vanavond waarschijnlijk. Gelijk even mooi de accu's bijladen. Dat was wel nodig.

Atlantic Crossing dag 7

Atlantic Crossing dag 7

Alweer een week op de oceaan! De tijd gaat toch wel snel. Nog 2 dagen en dan zijn we over de helft. Daar kijken we erg naar uit! Zeker omdat het weer vandaag iets minder is. Dit wordt veroorzaakt door een trog wat ons zuidelijk passeert en waar veel wind in zit. Zoals het er nu naar uitziet (het blijven voorspellingen..) krijgen wij alleen de grijze lucht en de buien en blijft de wind redelijk steady. Gisteren overdag een mooie zeildag gehad met wederom een blauwe lucht en een zonnetje. We hebben nog steeds gemiddeld zo'n 20 knopen wind en dus ook weer een dagafstand van ongeveer 117 mijl. Volgens mij hebben we dat al sinds vertrek dus we zijn aardig constant :-) Afgelopen nacht was een bumpy nacht met hoge golven en een rare zee dus we hebben niet echt lekker geslapen. We proberen vandaag even wat bij te slapen. Einde van de middag zetten we de genua aan de andere kant en willen we wat zuidelijker gaan varen. Het trog zou ons vannacht om 05:00 voorbij moeten zijn dus dan kunnen we weer veilig naar het zuiden. We hopen dat we de komende dagen weer een lekker zonnetje krijgen. In ieder geval vanaf donderdag.

Aan boord verder alles zijn gangetje. Een beetje moe door afgelopen nacht maar we voelen ons goed en kunnen ook lekker een filmpje kijken en lezen binnen.

Op naar etmaal 8 en de 1000 mijl!

Pos: 16º02N 38º50W, koers 260º, dagafstand 117 mijl, totaal afgelegd 817 mijl.

Atlantic Crossing Dag 6 - Today is Okay

Atlantic Crossing Dag 6 - Today is Okay

En ook het zesde etmaal zit erop. Nog een dag en we zitten alweer een week op het water. De dagen lopen in elkaar over en zo gaat de tijd snel. We hebben vandaag een prachtige dag gehad. Veel zon, iets minder wind en daardoor ook minder golven. Met name dat laatste was erg lekker! We hebben allebei een beetje kunnen bijslapen en hebben daarnaast weer eens genoten van quality time samen. Samen in het zonnetje lunchen en kletsen en daarna lekker in de kuip douchen. Mijn haren nu ook gewassen, heerlijk! We voelen ons allebei best goed en zijn begonnen met lezen. Leon in de LINDA, zéér interessante artikelen. Het wekelijkse interview van een vrouw die in de steek is gelaten door haar man. En dat andere artikel over de mensen achter de bikiniwaxbeurten van de dames op stand. En ik ben in een romantisch boek begonnen waarbij ik heerlijk kan wegzwijmelen. We beginnen onze draai dus wel te vinden. Vannacht heeft Leon een aanvaring gehad met een indringer. Uit zijn ooghoek zag hij iets op zich af komen. Pok, tegen zijn gezicht. Een vliegende vis. Het beestje is met veel zorg door Leon weer overboord gezet en zowel schipper als vis maken het goed.

We zijn inmiddels op 16ºNoord beland waar we de komende 2 dagen blijven varen. Er trekt een gebied met meer wind onder ons langs en daarna zullen wij onze zuidwestelijke koers richting Martinique weer hervatten. Vanavond zal het helaas gaan regenen. We hebben tot nu toe nog geen bui van betekenis gehad. Ik klop het meteen af, want zo nodig hoeft dat voor mij ook niet. Alhoewel een douche voor Puff niet erg zou zijn. Ze zit nog onder het rode zand van de Kaap Verden. Voorlopig dus een westelijke koers, met 20 knopen wind en een uitgeboomde genua.

Geluksmomentje van vandaag: Definitely de quality time met mijn hubby. Chillen onder de zon, Puff die door het water glijdt, lekker glas witte wijn? nee dat laatste niet natuurlijk. Dat komt over een dag of?

Pos: 15º55N 36º50W (13u UTC), koers 270º, dagafstand 112 mijl, totaal afgelegd 700 mijl.

Atlantic Crossing Dag 5 - saai blog

Atlantic Crossing Dag 5 - saai blog

Yes, we zijn gisteren over de 500 mijl gegaan en hebben inmiddels meer dan 25% van de totale afstand afgelegd. Dat is toch al een kleine mijlpaal. We beginnen aan boord steeds beter in ons ritme te komen. Al blijft opstaan midden in de nacht niet mijn favoriet. De katterigheid is gelukkig ook minder. Het rollen van de boot blijft?Gisteren hebben we zelfs wat actieve dingen gedaan. We hebben onszelf gewassen, jaja, we hebben de afwas gedaan en de boot aan kant gemaakt. Dat was al met al weer een hele opgave. Ook hebben we gisteren de zeilvoering aangepast. De wind werd iets minder, windkracht 4. We hebben daarom gisteren ook de fok uitgeboomd aan de tegenovergestelde kant als de genua. Zo hebben we voor het eerst met twin sails gevaren (ookal niet identiek van grootte) en hebben we toch nog een dagafstand van 112 mijl weten af te leggen. Vannacht hebben we de fok weer ingerold omdat we de koers iets noordelijker dan west hebben verlegd. We varen nu ruime wind met de genua op een koers van 280º. Er komt deze week iets wisselvalliger weer aan en we proberen daar een beetje boven langs te varen. Verder weinig bijzonderheden aan boord. Er landen zo nu en dan vliegende vissen aan dek. Verder zien we eigenlijk niets. We hebben sinds vertrek 1 boot op de AIS gezien en die viel eigenlijk meteen weer weg. Het was een vissersboot. Wat een saai blog dit, haha.

Hoogtepunt van de dag: Varen met twin sails. Passaatzeilen zoals 't heurt!

Tot morgen!

Pos: 15º34N 34º56W, koers 280º, totaal afgelegd 590 mijl (13u UTC)

Atlantic Crossing Dag 4 - Leegte

Atlantic Crossing Dag 4 - Leegte

Ik wil slapen. Gewoon slapen, zoals dat normaal is om 03.23u 's nachts. Maar in plaats daarvan, staar ik voor me uit. Kijkend naar de wolken die zich achter Puff vormen, die soms voor en soms achter ons langs drijven. Als ze op ons af komen, ben ik op mijn hoede. Ik let op het kompas, kijk of de wind draait of iets toeneemt. Is alles in orde, dan doe ik stiekem mijn ogen dicht en leun achterover. Wat is het lekker om je ogen dicht te doen. Heel even maar. Echt waar, eventjes maar. Even weg van het geschommel van de boot en van de geluiden van de wind en de zee. Nou zijn die geluiden best oké, maar niet als ik gewoon eigenlijk alleen maar wil slapen. Over een uurtje mag ik Leon wakker maken en zit mijn wacht erop. Dan kan ik het bed weer in?

Als weekdier kan ik me inmiddels best aardig redden. Het grote cocoonen is begonnen. Liggend op de bank van ons zitje, spendeer ik het grootste deel van de dag. Mijn ogen heb ik het liefst dicht. Praten kost moeite. Zeker de afgelopen dagen waarin ik me niet lekker voelde. Gewoon liggen en niets. Leegte in mijn hoofd. Zo stel ik me het leven van een weekdier ook voor. Cocoonen, de remedie tegen gekte op zee. Want als je met je volle verstand bekijkt hoe dit tafereel er uit ziet, dan wordt je gek. Dan houd je het geen minuut langer uit op dit rollende schip. Dus leegte.

Er zijn een paar taken die ik iedere dag moet doen. Waarvoor ik mijn ogen moet openen en me van mijn bankje moet slepen. Lunch. Weerberichten. Avondeten. Dat zijn mijn verplichtingen. Afwassen doen we om de dag. Wassen hebben we nog niet gedaan. Ik begin mezelf al aardig te ruiken. Al ik morgen uit mijn cocoon weet te kruipen, moet ik me echt wassen. Wat kan een mens zijn standaarden makkelijk aanpassen. Niemand hier die ernaar kraait of ik lekker ruik. Behalve Leon, maar die ruikt niet veel beter dan ik. Ik begin ook pukkels te krijgen? Ja, nu wordt het echt een smerig verhaal. Ik wil maar aangeven hoe week een mens kan worden als je iemand al het menselijke ontneemt. En het vreemde, het voelt prima!

Mijn geluksmomentje van vandaag: Het besef dat ik nu echt in de voetsporen van mijn vader treed. Al ben ik nog niet de helft van de zeeman die hij is, misschien kom ik als zeevrouw wel ergens in de buurt deze reis. En de tosti's mozzarella, pesto en tomaat deden het ook erg goed vandaag!

Pos: 15º34N 33º03W, koers 265º, afgelegd 478 mijl. Wind en zeilvoering onveranderd.

Atlantic Crossing Dag 3

Atlantic Crossing Dag 3

Het derde etmaal hebben we achter de rug. Inmiddels 360 mijl afgelegd en de wind is nog steeds steady rond de 20 knopen. Af en toe iets minder en dan weer iets meer. We gaan eigenlijk wel lekker. We zijn inmiddels redelijk ingeslingerd en gewend aan het 24 uur per dag heen en weer klotsen. Al moet ik zeggen dat je weinig kunt doen. Een beetje zitten, voor je uit staren en muziek luisteren. Eten koken en afwassen zijn zo´n beetje de hoofdactiviteiten van de dag. Gisterenmiddag zaten we lekker aan een chippie in het zonnetje en toen brak ineens het windvaanblad van de Aries af in een windvlaag. Even schrikken maar al snel hadden we de reserve gevonden (die is iets kleiner en dikker) en 5 minuten later nam Arie het roer weer over. De nacht was rustig met een mooie sterrenhemel. Allebei goed kunnen slapen. Op dit moment is het wat bewolkt met af en toe een zonnetje. En zo hobbelen we het 4e etmaal in. We gaan al richting de 25% van de afstand en dat klinkt dan wel weer lekker!

Positie 18:00 UTC 15.34N 31.30W

Atlantic Crossing Dag 2

Atlantic Crossing Dag 2

Het tweede etmaal zit erop! Dat gaat toch wel weer snel. Leon start net de motor om even de accu´s op te laden. In vaktermen noemen we dat stroom draaien :. Het is de eerste keer dat we op Puff moeten stroom draaien. Vaak hebben we ook tijdens een oversteek af en toe een motor uurtje als de wind minder is. Maar dat zit er nu niet in. Dus nu moet de motor speciaal aan om de accu's te laden. De zonnepanelen laden niet voldoende. Dat komt omdat we de panelen niet kunnen opklappen ivm de golven en het vrij bewolkt is. En als de zon schijnt, hangt er maar 1 paneel, het bakboordpaneel, in de zon. Want we varen continu naar het westen. We hebben nog steeds dezelfde stabiele wind, rond 20 knopen, windkracht 5. De genua staat haar mannetje en gaat dat hopelijk nog vele etmalen doen. Met enkel de genua hebben we nu 235 mijl afgelegd. Net geen 5 knopen gemiddeld en daar zijn we tevreden mee. Geen stress met grootzeil reven of angst voor klapgijpen.
Het was afgelopen etmaal nog steeds even doorbijten. Ik, Frieda, voelde me helemaal niet top, kon vanochtend met moeite een crackertje binnen houden. Leon heeft me goed verzorgd met het zetten van theetjes en vanaf vandaag gaat het normaal gesproken bergopwaarts. Het slingeren van de boot is best heftig en iets wat we niet eerder zo ervaren hebben. Op weg naar de Kaap Verden hadden we er wel last van, maar dat was toch minder deining naar ons gevoel.

Bij vertrek uit Mindelo drukte een zeker iemand me op het hart vooral te genieten. Dat is lastig als je weinig comfort hebt en continu met een schuin oog naar het weer kijkt. Maar ik heb me voorgenomen iedere dag van minimaal één momentje intens te genieten. Mijn geluksmomentje! Vandaag was mijn geluksmomentje toen ik de kuip in stapte en het zonnetje op mijn hoofd voelde schijnen. Met muziek van 'Kings of Leon' in mijn oren en mijn haakwerkje in de hand genoot ik van het passaatzeilen. Want vandaag voelt als passaatzeilen! Alleen nog te koud voor bikini.

Pos: 16.17N 28.57W, koers 260º