Atlantische Oversteek Dag 3 - een klaagzang

Atlantische Oversteek Dag 3 - een klaagzang

Alles gaat goed! Met ons en met de boot. Maar voor ons gevoel zit het niet mee. Hier komt de klaagzang, straight up!

We gingen uit La Gomera weg met een goed weergat. Maar het weer doet waar het zin in heeft. Eenmaal onderweg veranderde de voorspelling al gauw en een gebied met veel wind zou dit weekend naar het zuiden zakken, onze kant op. Windkracht 8 - 9 zitten we niet op te wachten dus verlegden we onze koers meer naar zuid in plaats van zuidwest. Hiermee zouden we op de rand van het gebied kunnen blijven met windkracht 7. Gelukkig werd woensdag duidelijk dat het gebied toch minder zuid zou komen. Dat leek goed nieuws en wellicht reden voor blijdschap. Maar de derde nacht was zwaar. De wind werd minder en minder en de zeilen klapperden meer en meer. En dat is iets om gek van te worden. Iets wat geen pen kan beschrijven als je het niet zelf hebt meegemaakt. Het zou een goede martelmethode kunnen zijn. Tot 2 keer toe hebben we alle zeilen gestreken en gehesen. Niet goed voor je nachtrust als je je schamele 4 uurtjes slaap ook nog eens moet onderbreken om het zeil te strijken. We werden vanochtend dus gebroken wakker. Leon haalde het nieuwe weerbericht op en ja hoor. Weer een verrassing. Op ons pad komt vanaf zondag een groot gebied van windstilte. En windstilte is erger dan veel wind. Met windstilte rolt de boot van haar linkerzijde naar haar rechterzijde. Buiten klapt alles op en neer. Zeilen is uiteraard onmogelijk en we hebben maar beperkt diesel. Dus wat nu? We hopen maar dat het weerbericht morgen weer anders is. Dat is het namelijk iedere dag tot nu toe geweest.

Misschien valt het allemaal best wel mee als je het door een objectieve bril bekijkt. We hebben 2 etmalen lekker gezeild en ook met de motor maken we goede voortgang. We hebben inmiddels 350 mijl afgelegd. De zee is rustig. Dat wil zeggen, we slingeren wel op de oceaandeining, maar de deining is maar een meter of anderhalf. De luchten zijn een spektakel van wolken; regenwolken, sluierwolken, schaapjeswolken. Tussendoor is het lekker zonnig. Waarschijnlijk lijden we onder het inslinger-syndroom. De eerste dagen op zee zijn altijd wennen. We worden gelukkig niet zeeziek. Maar zijn wel katterig, hebben hoofdpijn, weinig fut. Dat is ook een van de redenen om geen tussenstop te willen maken, dan moeten we immers weer opnieuw inslingeren. Maar als de windstilte in de kaarten blijft staan, dan moeten we misschien alsnog naar de Kaap Verden uitwijken. Morgenvroeg weten we hopelijk meer! Wordt vervolgd?.