Atlantic Crossing Dag 2
Het tweede etmaal zit erop! Dat gaat toch wel weer snel. Leon start net de motor om even de accu´s op te laden. In vaktermen noemen we dat stroom draaien :. Het is de eerste keer dat we op Puff moeten stroom draaien. Vaak hebben we ook tijdens een oversteek af en toe een motor uurtje als de wind minder is. Maar dat zit er nu niet in. Dus nu moet de motor speciaal aan om de accu's te laden. De zonnepanelen laden niet voldoende. Dat komt omdat we de panelen niet kunnen opklappen ivm de golven en het vrij bewolkt is. En als de zon schijnt, hangt er maar 1 paneel, het bakboordpaneel, in de zon. Want we varen continu naar het westen. We hebben nog steeds dezelfde stabiele wind, rond 20 knopen, windkracht 5. De genua staat haar mannetje en gaat dat hopelijk nog vele etmalen doen. Met enkel de genua hebben we nu 235 mijl afgelegd. Net geen 5 knopen gemiddeld en daar zijn we tevreden mee. Geen stress met grootzeil reven of angst voor klapgijpen.
Het was afgelopen etmaal nog steeds even doorbijten. Ik, Frieda, voelde me helemaal niet top, kon vanochtend met moeite een crackertje binnen houden. Leon heeft me goed verzorgd met het zetten van theetjes en vanaf vandaag gaat het normaal gesproken bergopwaarts. Het slingeren van de boot is best heftig en iets wat we niet eerder zo ervaren hebben. Op weg naar de Kaap Verden hadden we er wel last van, maar dat was toch minder deining naar ons gevoel.
Bij vertrek uit Mindelo drukte een zeker iemand me op het hart vooral te genieten. Dat is lastig als je weinig comfort hebt en continu met een schuin oog naar het weer kijkt. Maar ik heb me voorgenomen iedere dag van minimaal één momentje intens te genieten. Mijn geluksmomentje! Vandaag was mijn geluksmomentje toen ik de kuip in stapte en het zonnetje op mijn hoofd voelde schijnen. Met muziek van 'Kings of Leon' in mijn oren en mijn haakwerkje in de hand genoot ik van het passaatzeilen. Want vandaag voelt als passaatzeilen! Alleen nog te koud voor bikini.
Pos: 16.17N 28.57W, koers 260º
Hoi Leon en Frieda, ik wens jullie Happy New Year en gezondheid, en veel geluk verder tijdens jullie reis
BeantwoordenVerwijderenHoi Frienda en Leon (die ik alleen van horen zeggen ken),
BeantwoordenVerwijderenEindelijk heb ik ontdekt hoe ik kan reageren. Al ben ik net mijn tekst kwijtgeraakt. GRRRR.
Ik volg jullie nieuwsbrief al vanaf het begin en mijn moeder van 84 ook, want ik stuur hem door. Wat een belevenissen zeg! Ook heel interessant van dat inslingeren; ik maar denken dat je tegen dat geschommel moet kunnen of niet, en dan heb je pech, maar iedereen zal er zo te lezen toch last van hebben. Al hang je niet kotsend over de railing, toch zijn jullie er de eerste dagen niet lekker van.
Gisteren zag ik Doortje Lessing op TV. Zij ging in Tanzania op bezoek bij een stel dat al 14 dagen de wereld rondtrekt in een oldtimer. Ze hadden eindelijk na 6 jaar wikken en wegen besloten om het erop te wagen met als eerste bestemming Alaska. Maar het beviel zo goed dat ze nu nog aan het rondtrekken zijn en 4 kinderen rijker die allemaal onderweg geboren zijn: in Canada, Australie, en ergens in Afrika en Latijns Amerika geloof ik. Ze bekostigen alles met lezingen die ze onderweg geven en met een boek dat ze hebben geschreven en dat ze verkopen ook onderweg.
Heel veel succes bij de voortzetting van de reis!
Groetjes,
Ingrid