Atlantic Crossing Dag 12 - Passaatzeilen; het sprookje
Er bestaan dagen dat alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Vandaag was zo'n dag. Zo'n dag waarop oceaanzeilen een sprookje wordt. Er was eens?een boot met de naam Puff, de magische draak. Deze boot ging op een hele lange reis met Leon en Frieda?
De grijze wolkenmassa brak gistermiddag open en daar kwam de zon tevoorschijn. Het weer kan hier van uur tot uur veranderen. In een mum van tijd waren we aan het passaatzeilen. Inderdaad, dat zeilen uit de boeken. Heldere blauwe lucht met kleine dotten witte wolken, stralende zon en een wind om van te dromen. We stoven door het water. Ja, hier zijn we voor gekomen! De komende dagen staat er een flinke wind in de kaarten (Bf 6 - 25 knopen) en de deining gaat toenemen naar 4 meter. Dat is nu al te merken. Mijn vader vertelde me altijd dat de deining op de oceaan vergelijkbaar is met duinen. Volgens papa zou je gewoon horizontaal de duin op deinen en er aan de andere kant weer afglijden. Dat klinkt mooi, niet? Behalve dan dat ik nog geen duinen heb kunnen ontwaren. Ook hebben we nog weinig gedeind en gegleden. We hebben de afgelopen week vooral geklotst en gebeukt. Tot nu! Vandaag zag ik duinen. Duinen waar we rustig overheen glijden. Af en toe wordt het topje van de duin opgestuwd door de wind en dan haalt Puff nét niet helemaal de top. Dan duwt de massa water tegen de kont van Puff en glijden we schuin naar beneden, waarna Arie Puff weer op koers brengt. Bijzonder. En of dit niet genoeg genot was voor een dag, werden we vannacht getrakteerd op een fonkelende sterrenhemel. Voor het eerst in dagen hebben we de nachwacht buiten kunnen zitten. Een jas is niet meer nodig, ook 's nachts is het 25 graden. De wind die in de kuip staat, maakt een vest nog wel noodzakelijk. Alles wat ik eerder heb gezegd ten spijt; je kunt dus ook zeker genieten van een oversteek!
Maar ook in dit sprookje is er een slechterik. De grote boze wolk! We komen dichterbij de Carieb en de aanwezigheid van squalls (geïsoleerde buien met veel wind, tot Bf8) neemt daarmee toe. De afgelopen twee dagen hebben we minimaal 4 pittige squalls gehad met 30-40 knopen wind. Ze komen vooral in de avonden en nachten voor, maar we hadden er ook een overdag. Ze duurden niet langer dan 30 minuten. Daarnaast hadden we veel gewone buien waar niet noemenswaardig veel wind in zat. Je herkent de squalls goed aan hun uiterlijk en gedrag. Het zijn afgetekende donkere wolken die je duidelijk ziet aankomen. Hoe groter de doorsnee, hoe meer wind. Als je er niet onderdoor kan kijken, is het menens. Je herkent squalls ook aan windshifts die eraan vooraf gaan. De wind krimpt dan tot 40 graden. Omdat wij alleen op de genua varen, vrezen we de squalls niet echt. Binnen een minuut is de genua verkleind (ingerold vanuit de kuip) en stuurt Arie door de squall heen. Wij blijven lekker droog binnen!
Het leven aan boord gaat verder goed. We zijn gewend aan alle bewegingen. We dansen door het schip, leunend van het ene been op het andere en ons altijd met één hand vast houdend. Ondanks de lange oceaandeining, zijn er ook windgolven (op die deining) die toch voor het nodige gebeuk blijven zorgen. De kuip is een waterballet. Puff is een natte boot, zijn we achter gekomen. Veel water in de gangboorden en kuip. Maar wat weert ze zich goed tegen de kracht van de oceaan. Wij zitten erbij en kijken erna. En we leven nog lang en gelukkig?.
Pos (11 jan, 13u UTC): 15º04N 48º27W, koers 270º, dagafstand 123 mijl, totaal afgelegd 1395 mijl, afstand tot bestemming 730 mijl. Wind afgelopen etmaal ONO 20 - 25 knopen. Zeilvoering onveranderd, genua uitgeboomd over bakboord. Grootzeil nog niet aangeraakt deze oversteek. Vanmiddag zetten we de genua naar stuurboord en zakken we af naar 14.30N, de hoogte van Martinique.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten