Oh heerlijk, we zitten weer op zee! Windkrachtje 4-5 schuin van achter, 1 rifje in het zeil, snelheid 5 knopen. We glijden rustig door het water. Ik had me voor het eerst écht verheugd op een overtocht, ik keek er oprecht naar uit. Terwijl het voor het eerst niet voelt als een overtocht. Of misschien juist wel daarom. De zenuwen waren er niet. Het voelt gewoon gewoon. Want dit is wat we doen, dit is wat we kunnen. En ja, natuurlijk is dat makkelijk praten als de weersvoorspellingen voor deze 4 dagen durende oversteek ideaal zijn. Maar toch, het blijft een oceaan. Met mijn muziek in de oren zit ik te genieten pur sang. De muziek brengt me in een rozige sfeer. Passenger luister ik, de perfecte muziek voor op zee. Het trage, luie ritme van de muziek sluit aan bij de trage schommeling van Puff. En Leon? Die heeft al een uurtje of wat niets gezegd. Die zit ook helemaal in zijn zone. Er is niets mooiers dan dit!
Warm, heel erg warm, dat is het wel! Zonder ons zonnedekzeil (welke we tijdens het zeilen niet kunnen opzetten) zitten we in de brandende Caribische zon. Het windje is niet voldoende fris om te verkoelen. Onze kleine vaste bimini geeft gelukkig nog wat schaduw. Ik heb voor de gelegenheid mijn kleren maar uitgetrokken. Bikini-broekje lijkt me meer dan genoeg! Ik ben net een wandelend (nou ja, zittend, balancerend) lijk, wit van de factor 50 voor kids zonnebrandcrème:-)
Gisteravond rond zonsondergang zijn we getrakteerd op een show van springende dolfijnen. Ze sprongen hoog uit het water, maakten een salto en klapten met hun staart op het water voordat ze in de golven verdwenen. Geniaal! We hebben een filmpje gemaakt, dat plaatsen we als we aan land zijn. Vannacht was het thema 'glow in the dark'. Miljoenen sterren fonkelden in de lucht, de donkere hemel werd verlicht door de melkweg. In het kielzog lieten fluorescerend algen een lichtgevende gloed achter. En temidden van al deze lichtjes danste de mast van Puff op en neer. Ik dacht aan onze Nederlandse zeilvrienden die zo'n 1500 mijl verderop zitten. Zij zijn weer op weg naar Europa. Onze wegen hebben zich definitief gesplitst. Zij zeilen nu met de zon in de rug. Wij zeilen nog steeds de zon tegemoet. Zij gaan oost, wij gaan west. Het voelt bijna letterlijk alsof we op weg zijn naar het tweede jaar van onze reis. De teller op onze site staat vandaag ergens in de 340 dagen onderweg, bijna een jaar . Wat gaat het tweede jaar ons brengen? De komende weken gaan we diepzeeduiken in Bonaire. Daarna varen we naar Curacao en vliegen we voor een 'vakantie' naar Nederland. We gaan eindelijk ons nieuwe neefje Mecx en nichtje Sam ontmoeten! Dan krijgt Puff nog een grote onderhoudsbeurt en last but not least. gaan wij trouwen in Curacao. Na 10 jaar worden we eindelijk meneer en mevrouw Puff. Er is zoveel om naar uit te kijken, en dat is pas het begin van het tweede jaar. Ik moet mezelf nog altijd in mijn arm knijpen om te geloven dat dit geen droom is.
Citaat Passenger:
"Don't you cry for the lost, smile for the living.
Get what you need and give what you're given.
Life's for the living so live it, or you're better of dead."
Wat gaaf allemaal zeg. Fijn dat het lekker gaat aan boord. En dan trouwen op curaçao, geweldig. Wij van sy.Despues nu in cascais en ws vandaag beginnen aan de overtocht naar madeira. Mocht je nog eens tijd hebben www.despues.nl eind juni zijn wij sowieso op curaçao. Wie weet ontmoeten we mekaar nog eens. Een goede vaart en geniet. Groetjes Ben en Petra
BeantwoordenVerwijderen