Het geluid van...

We worden er gek van. Al dagen horen we een geluid en we weten maar niet wat het is. In eerste instantie dachten we aan een kraakje in de mast veroorzaakt door de vele windvlagen van de afgelopen dagen. Jeetje, wat een pokkenweer hebben we gehad. Het gierde door de wanten met als dieptepunt een dag non- stop regen. We waanden ons voor even weer in Nederland. Cocoonen, dat hebben we gedaan. Filmpje kijken en Grey's Anatomy ( zit al in seizoen 5...), theetje erbij en lekker onder een plaid! Er stond eergisteren zelfs zuurkoolstamppot op het menu. Yummy! 

Maar nee, het was geen kraakje in de mast. Is het dan een kraakje in onze hersens? We hebben de afgelopen weken onze hoofden gebroken over de vraag wel of niet naar de Kaap Verden varen. Niet naar de Kaap Verden houdt in dat we vanaf La Gomera in één keer oversteken naar Martinique in de Carieb. Dat wil zeggen 3,5 tot 4 weken op zee. Op de Oceaan bedoel ik. Wél naar de Kaap Verden betekent dat we na een dag of 8 de reis onderbreken om vervolgens alsnog 3 weken op diezelfde Oceaan te zitten. Voor- en nadelen wegen we af. 3 weken aan een stuk water is minder dan 4. Dat is duidelijk. De Kaap Verden zijn prachtig. Ongetwijfeld. Maar de nadelen zien we ook. We moeten ons dan nog twéé keer opladen voor een oversteek. Bovendien verwachten we na een week lekker ingeslingerd te zijn en moeten we ons ritme weer onderbreken. Lotte van zeiljacht Rogue omschreef het zo mooi in haar blog. Een vacuüm, daar belandt je in. Een vacuüm van 'zijn', waarin alle realiteitszin verdwijnt en de dagen in elkaar overgaan. Een vacuüm van eenwording met elkaar, met Puff en de elementen. Tenminste dat hopen we. En de vraag is of we dat wel willen onderbreken om vervolgens weer van voren af aan te beginnen. Het zeilgebied is niet gemakkelijk in de Kaap Verden en zijn de eilanden wat betreft natuur echt zo anders als de Canarische Eilanden? Tenslotte, hebben we als we daar zijn wel de rust om er echt van te genieten? Maar de doorslag gaf dat we gewoon zin hebben in de oceaanoversteek. Inderdaad, zin om 4 weken op zee te zijn, zin om gevacumeerd te worden en zin om in de Carieb ons anker te laten vallen!!! U raadt het al, we gaan de oversteek in één ruk doen. Tenzij...er is altijd een tenzij...het erg tegenvalt, het vacuüm uitblijft en we ons na een week voelen als twee beurse pruimen die te veel heen en weer geslingerd zijn, zacht en een beetje rottend. In dat geval stoppen we alsnog in de Kaap Verden. 

Dat ei is gelegd. En het kraakje is er nog steeds! Dan rest ons nog maar een ding en dat is het onderwaterschip bekijken. Morgenochtend duikt Leon het water in om te kijken of daar een zeemonstertje zit dat stiekem op onze romp klopt. Alle gekheid op een stokje. De check van het onderwaterschip hoort natuurlijk bij de voorbereidingen voor de oversteek. Want als het weer zich ontwikkelt zoals het lijkt te doen, dan gaan we dinsdag vertrekken. Dinsdag. Als in dinsdag. Ik ben daarom zeer ijverig bezig geweest met een boodschappenlijst. Wat kook je als je 4 weken op zee zit? En wat heb je dan aan boodschappen nodig? Dat is schrikbarend! 3 zakken aardappelen, 4kg tomaten, 10 paprika's, 4 courgettes, 6 wortelen, 3 aubergines, 3 kg uien, 4 preien, 1 kool, 1 kg boontjes, 30 bananen, 30 appels, 45 mandarijnen, 4 meloenen en enkele mango´s. Daarnaast blikken groenten, blikken vlees en vis, en uiteraard kilo's pasta, rijst en meel. En dan nog snacks en koekjes en snoepjes en ga zo maar door. Ik durf te zeggen dat we met gemak 2 kubieke meter aan voedsel bij ons zullen hebben. Daarnaast laden we Puff vol met 360 liter water en 280 liter diesel. Ze heeft moeite haar waterlijn boven water te houden. Straks hebben we voor het eerst een onderwaterlijn, een primeur! 

Tussendoor vinden we gelukkig ook tijd voor andere zaken. Een gezellig avondje pizza eten met crews van 6 Nederlandse boten. Een voorlopig of definitief afscheid? Wie zal het zeggen. Al toeterend stonden we daags erna op de steiger om eerst de Ti Sento en daarna de Volonté uit te begeleiden. Vandaag ontdekten we, samen met Anna en Maarten van Ojalá, La Gomera. 10 kilometer hebben we in de benen, door de bergen, langs rotsen en kliffen. Het eiland is niets minder dan prachtig! Morgen hopen we ook nog een dag op pad te gaan. Vanaf donderdag zullen de pijlen gericht zijn op de oversteek. Ons driekleurenlicht moet nog aankomen op La Gomera en die moet als eerste geïnstalleerd worden. Daarna rest ons voornamelijk nog boodschappen doen. 

En dan...dan moeten we gewoon losgooien. De ondergaande zon tegemoet zeilen, op zoek naar de cadans, naar het vacuum, op weg naar de overkant. Als in dinsdag.