Life is good!

Het leven is weer van ons. En wát voor leven. Terug in San Blas. Terug in dat kleine grootse paradijs. Waar de Kuna indianen voorbij varen in hun boomstamkano's, waar kokospalmen de horizon innemen, de onderwaterwereld adembenemend is en waar wij weer dichter bij onszelf komen.

Zeezeilen is een levenswijze en zeenomaden zijn onze familie in deze zeeën van water. De warmte, gastvrijheid en hulpvaardigheid van medezeilers is altijd hartverwarmend en zo ook nu weer. Met Ed en Mar van de Ebijmar (toepasselijke naam he?! doordenkertje) varen we van Isla Linton terug naar San Blas. Maar voor vertrek willen wij natuurlijk de apen nog spotten. De apen met wiens gebrul ik wakker word sinds we terug op Puff zijn. De apen leven onder andere op een eiland voor de kust. Daar waar wij voor anker liggen. Een rondje in de dinghy en we spotten ze al gauw. Tja, moeilijk te ontkennen dat wij mensen familie zijn van de apen. Met grote ogen kijken we hoe ze traag of juist in schrede pas voorbij komen lopen op hun voeten, handen in de lucht.  Ze slingeren van palmboom naar palmboom of spelen verstoppertje achter een bos mangrove. Missie geslaagd! En dan nu anker uit de grond en naar San Blas.

Ebijmar loopt ons voorbij op weg naar San Blas

We hebben een pittige zeiltocht voor de boeg. De wind staat net iets te veel op de kop en de deining van 1,3 meter is in werkelijkheid algauw 2 meter. En daar moeten we 45 mijl (80 km) tegenin. Met de motor in eerste instantie erbij loopt Puff lekker over de golven heen. Puff is een buffel, zwaar gebouwd, intimiderend uiterlijk, maar oh zo'n klein hart. Ze gaat voor ons door het vuur en wij voor haar. Dat is vandaag ook weer duidelijk. Met, zo horen we later van de Ebijmar, ook nog een knoop tegenstroom zijn we voldaan en trots als we voor de zonsondergang het anker in West Lemon Cays, San Blas laten vallen. Zei ik voldaan? Ik bedoel stikkapot...we kunnen geen boeh of bah meer zeggen. Vroeg op stok vanavond!

We nemen een dag de tijd om bij te komen. Ed en Mar liggen naast ons en willen al evenzeer niets doen. Toch hijsen we ons in de middag in de dinghy voor een rondje snorkelen. Ach vervelend... Leon kan helaas het water niet in. Voor vertrek uit Linton had Leon namelijk een klein ongelukje. Een ongeluk zit altijd in een klein hoekje. In dit geval een zeer klein hoekje. Leon kwam met zijn hoofd klem te zitten tussen een zonnepaneel en een schroefje op de reling. Ingrediënten: Een niet goed vast gezet zonnepaneel; een slangenmens; een roestplekjes op de chromen reling; een busje chroompoets; een duw tegen het zonnepaneel. En ja, dan zit je klem met je kin in een schroef. Konden we eindelijk de EHBO kit eens tevoorschijn toveren. Twee zwaluwstaartjes en een afdekkend verband later waren we good to go. Helaas kan Leon hierdoor niet in het water.

We verplaatsen met de Ebijmar naar het eiland Esnasdup. Er lijkt over enkele dagen een goed weergat aan te komen voor de oversteek naar de Kaaiman eilanden. We trekken ons daarom nog drie dagen terug in de zuiverste schoonheid die San Blas te bieden heeft. Een plek waar Leon langzaamaan de rust begint te vinden. Waar hij zijn zorgen neerlegt in het parelwitte zand en laat wegspoelen door de zee. Het is als therapie. Alsof je hart zich opent voor hier en nu. De grijze wolken in je hoofd drijven weg en de zon schijnt diep naar binnen. Verlicht je geest en verwarmt je hart. Jee, wat gaan we het hier missen. Ergens zijn we nog niet klaar met San Blas. Maar een nieuwe horizon roept en dat is goed. Zo blijft deze plek in onze herinnering altijd haar magie behouden.

Ebijmar gefotografeerd vanuit de mast van Puff

Puff gefotografeerd vanuit de mast van Ebijmar

Deze laatste week in San Blas is onvergetelijk mede dankzij Ed en Mar. Bij ondergaande zon BBQ-en we vis op stok. Onder het genot van een goede fles wijn staan we stil bij dit mooie leven. We zijn allen dankbaar dat we dit leven mogen leven. Deze BBQ op het strand vond overigens plaats vóórdat Ed in het water werd achtervolgd door een krokodil. Krokodillen in San Blas? Ja heus! Ook wij dachten dat het een broodje aap verhaal was... Videobeelden van de croc volgen later. Daarna blijven we toch liever aan boord. We doen de laatste klusjes aan Puff en Leon gaat de mast in voor een check-up, ahum, fotoshoot bedoel ik. Ed regelt via het San Blas cruisers radionetje een tweedehands marifoon voor ons (topperrrr die Ed!). In San Blas of all places! Een derde boot fungeerde als tussenboot en zo kwam de marifoon uiteindelijk bij ons terecht.

Thanx E&M for a great time!!!

Vandaag maken we de boot klaar voor de aanstaande tocht. Morgen vertrekken we voor een tocht van 5 etmalen naar het noorden. Een nieuw tijdperk, nieuwe bestemmingen. We kijken uit naar Cuba en wellicht de Bahama's. We hebben gezonde zenuwen maar vooral heel veel zin. De weersvoorspellingen zijn rustig. Dat is een zegen als het om de Caribische zee gaat. Op maandag checken we weer in. Naar verwachting vanuit de Kaaiman eilanden.