dinsdag 12 januari 2016

Kankerparadijs

Dit blog kan grof taalgebruik bevatten

Abrupt. Zonder waarschuwing. Met bruut geweld wordt onze opstand neergeslagen. De dag voor Kerst. Bericht van de familie. Het is goed mis. Pas vijf pijnlijk lange dagen later krijgen we duidelijkheid. Het is kanker. Kutkanker. Kankerzooi. Wij zitten vast in het paradijs. Kankerparadijs.

Terug naar de Kerstdagen. Aan boord bij onze vrienden van de Nomad proberen we er het beste van te maken. Er zijn nog geen scans uitgevoerd. Het kan vast van alles zijn. We proberen de rust te bewaren. Positief denken! We zetten onze dierbare in het licht, in het kerstlicht, in het maanlicht, in het sprankelende licht van de sterren. We bidden en doen een wens voor iedere vallende ster. De Nomad heeft vrienden uit Noorwegen aan boord. Deze vrienden hebben de ingrediënten voor een traditioneel Noors kerstmenu meegenomen. Gedroogd schapenvlees met koolrabi. Het schapenvlees wordt een nacht geweld, daarna uren gestoomd en dan met een stamppotje van koolrabi opgediend. Het is verrukkelijk! Klote Kerst. We liggen bij ons favoriete eiland, Green Island. Klote eiland. Niets voelt zoals het hoort te voelen. Positief denken.

Na de Kerst nemen we afscheid van de Nomad. Zij gaan richting het noorden. Verder op de highway... Wij wachten op de scanresultaten van het thuisfront. We voelen ons alleen. Niet omdat onze vrienden van Nomad er niet meer zijn. Nee, omdat we híer, in het paradijs, zijn. Het geprezen paradijs. Om al die redenen die vorige week nog adembenemend mooi waren. Op onszelf aangewezen, aan het einde van de wereld, zonder goed werkende internetverbinding, op de meest prachtige en afgelegen ankerplekken bij palmbegroeide eilanden. Daar waar onze dromen ons niet durfden te begeleiden. Voorbij de horizon, voorbij de civilisatie, gevangen in deze schatkist. Nu dan toch verloren. Puff, Leon en ik. Drie is te weinig. We willen de familie steunen in deze onzekere dagen. Onze lieveling vasthouden en een lach ontluiken. Maar nee, wij zitten in het paradijs. Adam en Eva. Pijnlijk alleen.

De dag van de onderzoeksresultaten. We bellen naar huis. "Het is slecht nieuws jongen". Kanker. Het is kanker. Dit kan niet. Ik geloof het niet. Ik breek. Het positivisme valt in scherven uiteen. Ik ween. Ik ween om onze geliefde, om de strijd die aan zijn voeten ligt. Ik ween om de familie, om de onzekere toekomst. Ik ween uit boosheid om deze klerezooi. Ik ween om onze droom. Ik ween om Puff. We zullen haar voorlopig moeten achterlaten. Hier in Panama. Alsof mijn ziel wordt weggenomen. Mijn huis wordt afgebrand. Ik ween. Natuurlijk gaan we naar huis. Om hém te steunen. We willen er zijn voor de familie en zij voor ons. Niet langer alleen, maar samen strijden. Samen. Zonder Puff. Het doet pijn.


Maar dit is niet het einde. Niet voor hém, niet voor Puff en niet voor onze droom. We zijn strijdlustig, we zijn vechters. We trekken ons terug, we hergroeperen en bedenken een effectieve aanvalsstrategie. En dan staan we op, met zwaard en schild. We nemen revanche. We kapen de kanker. Stelen onze droom terug. En vervolgen onze reis. Het kompas des levens zal ons de weg wijzen...

15 opmerkingen:

  1. Beste Puffpeople. Ik ben een volslagen vreemde voor jullie, maar ik volg jullie al sinds jullie vertrek uit NL. Gewoon, omdat ikzelf , met mijn geliefde, op een catamaran woon en vanuit NL naar Griekenland ben gevaren en omdat ik graag (alleen de) goed geschreven verhalen lees van mede vertrekkers. Wherever they go.
    En nu lees ik dus dit. Kankerparadijs. Shit. Life sucks.
    Wat ik maar wil zeggen: Hoe gek ook van een totaal onbekende, ik wens jullie en jullie geliefden veel sterkte.
    Fair winds zeggen we dan, ook als het tegenzit.

    All the best.
    Loeki (skikahoy.nl)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Leon en Frida wat een naar bericht! Op zee lijkt het soms zo kwetsbaar en dan lees ik dit. Misschien is alles wel kwetsbaar. Mocht ik iets kunnen doen voor jullie laat het dan weten. Ik ken ondertussen veel mensen in Panama. Waaronder een hard werkende Ingineur die misschien wel op jullie boot kan passen. Hij woord hier in Panama city maar kan rustig een paar keer in de week aan boord slapen. Of misschien iets anders, ik verblijf de komende 2 a 3 weken nog wel in Panama city. Liefs Jordy.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel heel veel sterkte!! Wat een naar bericht

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Pfoehhh..... Nee wat erg!! Echt heel veel sterkte. En als ik iets kan doen?! Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lees al vanaf jullie vetrek vanuit de WVB haven mee met jullie reisverslagen mee. Nu leef ik met jullie mee en wens jullie sterkte en vertrouwen. Gerrit Tuininga

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lees al vanaf jullie vetrek vanuit de WVB haven mee met jullie reisverslagen mee. Nu leef ik met jullie mee en wens jullie sterkte en vertrouwen. Gerrit Tuininga

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Beste Frida en Leon,

    Wat een verschrikkelijk nieuws. Ik wens jullie alle sterkte. Sinds onze ontmoeting in Zuid Engeland, alweer 2 jaar geleden, heb ik jullie reis met veel interesse gevolgd en met jullie meegedroomd. Nu jullie droom een nachtmerrie-achtige wending krijgt wil ik jullie laten weten dat ook in deze periode mijn sympathie naar jullie uitgaat. Nogmaals, heel veel sterkte gewenst.
    Hans Braber; zeiljacht Valentijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Beste Frida en Leon,

    per toeval op jullie site terecht gekomen tijdens wat studie-ontwijkend-gedrag zo'n twee jaar geleden. Het lezen van jullie blog werd een vaste gewoonte tijdens de studie-avonden. Ik kan het eigenlijk niet beter schrijven dat dhr. Braber en dhr. Tuininga al doen. Heel veel sterkte en vertrouwen.
    Ik hoop dat jullie reis een postitief vervolg krijgt.

    met vriendelijke groet, Dorien van Wijngaarden

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dag Frieda en Leon, wij volgen al een tijdje jullie blog. Als vertrekkers van 2015 wilden we alles lezen wat met dit onderwerp te maken had. En nu dit bericht. Wij wensen jullie heel veel sterkte voor de komende tijd, maar blijf geloven in jullie droom. Liefs, Peter en Ria a/b Helena

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Beste Frieda en Leon, ook ik volg jullie al vanaf het begin van jullie avontuur, ik geniet van jullie verhalen en hoop dat jullie eens de draad weer op kunnen pakken. Heel veel sterkte in deze komende tijd.
    Met vriendelijke groet
    Rob, Dordrecht

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hee heel veel sterke voor jullie samen

    BeantwoordenVerwijderen