Kantje boord

Amper 5 dagen onderweg en onze eerste reddingsmanoeuvre is een feit! Wat een verhaal is dat! Nieuwsgierig? Lees en huiver!

We vertrokken donderdag ochtend uit Scheveningen samen met de 'Heverström'. Een Duits jacht dat qua bouw en zeileigenschappen vergelijkbaar is als de Puff. Weliswaar een metertje langer maar we hebben aardig met elkaar opgezeild tot de vaargeul naar de Roompot, Oosterschelde, Zeeland. Daar zeilden ze ons voorbij en namen een voorsprong van een minuut of 20. Om de Oosterschelde op te varen moet je door de sluis die naast de stormvloedkering ligt. De wind en het tij stonden in de richting van de kering. In de verte zagen we de Heverström liggen met een puntje zeil deinend op de golven. "Waarom liggen ze daar en varen ze niet gewoon de sluis in?" vroegen we ons af. Naarmate we dichterbij kwamen zagen we dat het helemaal mis was. De schipper zwaaide wild met zijn armen en hield een sleeplijn in de lucht. Motorpech. En dat uitgerekend op deze plek waar het tij en de wind je richting de stormvloedkering duwen. Die is afgeschermd met kettingen die aan tonnen vastzitten en ze kwamen er steeds dichterbij. Eenmaal in die kettingen verzeild en het schip zou verloren zijn. Ik riep de reddingsbrigade op en Leon voer naar ze toe. Het lukte pas in de derde poging om de sleeplijn te pakken te krijgen. Gelukkig zat hij wel in 1 keer goed vast. We zaten nu al veel te dicht bij de kettingen en ook voor ons was het nu een precaire situatie geworden. 

Met een totaalgewicht van de 2 boten van 18 ton wist onze ouwe trouwe Bukh ons toch maar mooi in veiligheid te brengen. We sleepten de Heverström richting de sluis waar ze werd overgenomen door de inmiddels gearriveerde reddingsbrigade. Pfff dat was kantje boord. We zullen het gezicht van de schipper nooit vergeten. Op z'n knieën op het voordek met een blik des doods in zijn ogen. Hij heeft het volgende half uur geen woord meer kunnen uitbrengen. Als onze reddingsmanoeuvre niet gelukt was, was het zeer slecht afgelopen met deze mensen. Maar ook wij danken god op onze knietjes dat de hele operatie goed is afgelopen...

Om dit verhaal dan toch nog met een grappige anekdote af te sluiten... De waterpolitie was ook ter plekke en kon van een afstand niet zien dat het andere schip in nood was. Ze vonden ons nogal verdacht uitzien, zo'n uitzonderlijk schip dat toch wel erg laag in het water lag. En wat zaten we daar moeilijk te doen voor die sluis? Blijkt dat drugssmokkelaars regelmatig de Roompot als entry point nemen en wij voldeden aan de uiterlijke kenmerken, haha. Het leverde in ieder geval nog een mooie foto op!

We zijn lekker voor anker gegaan bij Neeltje Jans en hebben vrijdag de tijd genomen om even bij te komen. Gisteren zijn we met een pittige deining en flinke wind richting Zeebrugge gezeild. We hebben Nederland nu dus écht achter ons gelaten. Toch weer een momentje... Zometeen gooien we los richting weer een nieuwe bestemming. De wind blijft in het noorden staan dus het zou zo maar kunnen dat we afbuigen richting Engeland.Wie weet waar we ons volgende blog gaan schrijven...

Hierbij nog een link naar het reddingsrapport van de KNRM (zie ons vorige blog) over onze sleepactie voor de Oosterscheldekering.