Een vette lach en een dikke traan

Alsof we uit een droom ontwaken, zo voelen wij ons na het afgelopen weekend. Een droom omdat het afscheid mooier was dan elke verwachting die we hadden en ontwaken omdat we het in een grote roes beleefd hebben. Vele dierbare familieleden en vrienden zijn afgereisd naar Enkhuizen om samen met ons het afscheid te vieren. Want gevierd hebben we!!! Vrijdag waren de vaders en de familie uit Geleen al paraat om samen een mooie voetbalavond te beleven. We zullen toch niet uitgerekend nu wereldkampioen worden, nu wij in het buitenland zijn? Zaterdag werd het vieren pas echt ingezet; het weer zat mee, de drank stond koud en het gezelschap was subliem! In 'Het kleine café aan de haven' hebben we een feest gebouwd tot in de vroege uurtjes. Tja, en toen kwam het afscheid. Tranen met tuiten huilden we toen we iedereen voorlopig voor het laatst in de armen sloten. Als verrassing had John een sleepboot geregeld waarop vrienden en familie een stuk met ons meevoeren. Onder luid getoeter werden we uitgezwaaid, totdat we uit het oog waren en de stilte van een mooie zeilmiddag bezit van ons nam.

Leon ligt heerlijk te slapen, bij te komen van het slopende weekend. Peinzend over dit blog besef ik dat ik geen woorden kan vinden die omschrijven hoe bijzonder dit weekend voor ons was. Zoveel mooie woorden, zoveel emotie en vooral heel veel liefde hebben wij gevoeld. Het zal wel menselijk zijn dat je pas écht goed beseft wat je hebt op het moment dat je het los moet laten. En loslaten is een van de moeilijkste dingen in de wereld. Nee, de wereld omzeilen is een makkie, maar loslaten.....

Wij willen iedereen bedanken, mijn vader zonder wie deze reis nooit was ontsproten, en die het afscheid onvergetelijk maakte met de uitzwaaiboot, mijn mams voor de heerlijke saté's (daar hebben we zo veel complimenten over gehad) en de lieve woorden, iedereen voor de mooie kaarten, attenties en cadeaus. Jose, je hebt je goed gehouden en we weten dat je in gedachten bij ons bent. 

Maar het grootste cadeau is de herinnering aan dit geweldige weekend en te weten wat voor fantastische mensen we om ons heen hebben om naar terug te keren...over een jaar of wat...want voorlopig zijn we vertrekkers, onderweggers, wereldomzeilers? Dat laatste zijn we nog lang niet, maar YEAH we zijn op weg!!!