De eerste grote oversteek zit erop! 479 mijl hebben we gevaren in 93 uur. Een topprestatie van onze Puff. Ik neem jullie nog even mee naar de bewuste 4 dagen. Een langer blog dan normaal voor deze uitzonderlijke ervaring.
We vertrokken een dag later omdat de wind dan uit een betere richting zou komen. Dat was inderdaad het geval, maar de windkracht was niet veel minder en dubbel gereefd swingden we over de golven. Van voor naar achter en van links naar rechts. Onze windvaanstuurinrichting hield roer, dus wij hoefden alleen maar te 'zijn'. Veel meer dan dat was niet mogelijk. Naar binnen was geen goed idee... Lezen, haken, klussen, noem het maar, kon ook niet. We vatten het samen als apenkooien en vegeteren. Dat deden we de eerste 20 uur. Leuk? Nee niet echt, maar oh zo leerzaam en goed om mee te maken. Want ook die dagen gaan we meer krijgen en moeten we leren uitzitten. Ikzelf vergeleek het met een achtbaan. Bij het omhoog takelen stijgt de spanning, zo ook bij ons toen de wind maar bleef toenemen. Totdat we dubbel moesten reven en het flink tekeer ging. Dat was het moment dat je op de kop hangt en denkt: wat doe ik hier, laat me nu maar los en get it over with. Kriebels in de buik van de spanning. Maar als je eenmaal beneden bent, is het de kick die overblijft. De hartslag daalt en je kunt weer ontspannen. 'S nachts begon de wind te minderen zoals voorspeld. We liepen netjes wacht om de 4 uur en dat ging erg goed. Die nacht was het nog wel rollen en écht slapen lukte niet. Vegeteren. 
Dag 2 was prachtig, langzamerhand naderden we het einde van de Continental Shelf en de diepte stortte zich naar 5 kilometer. De golven namen af en de lange en rustige oceaandeining nam het over. We waren nu aan het oceaanzeilen, hoe gaaf! Er kon nu ook weer lekker gekookt worden, gebakken aardappels met rozemarijn en een Engelse steak! Dat smaakte goed! De nacht was rustiger en op onze comfort seats en een muziekje in de oren genoten we van de stille nacht. Er is niets mooier dan de dag die plaats maakt voor de nacht op zee. De maan die het overneemt van de zon. En jij op je nietige zeilboot te midden van dit alles. Af en toe een paar tankers om ons heen, op flinke afstand, dat wel. Maar dat was ook wel een afleiding om de toch lange 4 uur alleen buiten door te komen.
En toen dag 3. Het dolfinarium is er niets bij. De zon brak door, de dolfijnen speelden uren voor de boeg. Spelend met de waterverplaatsing van de boot, duikend onder de boeg door van de ene naar de ander kant. Af en toe het hoofd draaiend alsof ze naar ons daarboven keken. Ja, we zijn nu echt op wereldreis! We hebben een filmpje gemaakt van onze vrienden in het water. Klik op onderstaande link en geniet!
Aan de horizon zagen we een zeilboot komen, ook op onze koers.
Wederom een leuke afleiding en we zouden die avond even een praatje met ze maken via de marifoon. Frappant genoeg zat een bekende uit de vertrekkerswereld aan boord, hoe toevallig! Naarmate de nacht in viel, nam de wind verder af. Ook dat was voorspeld, maar het aanzetten van de motor is toch een moment dat je zo lang mogelijk uitstelt. Omdat we de eerste 2,5 dag zo'n goede voortgang gemaakt hadden, bestond er een kans dat we niet nog een vierde nacht op zee hoefden te zitten. Daarom dan toch maar de motor gestart toen de snelheid onder de 3 knopen per uur zakte.
De 4e en laatste dag viel de wind helemaal weg. We hesen de Bolle Jan (lichtweerzeil) op de rol en zetten die bij als er even wind kwam. De Spaanse zon brandde goed en in bikini en blote bast zaten we samen te genieten. Het monotone gebrom van de motor onder ons. Lekker lunchen, lezen, kletsen, ja dit kunnen we wel 30 dagen volhouden. En toen land in zicht! Ikzelf heb nog wel zitten doemdenken. Het zou nu niet toch nog misgaan met de haven in zicht? Iedere avond trok de hele lucht dicht met dikke bewolking. Ik probeerde de verschillende soorten wolken te analyseren, maar kwam er niet wijs uit. Zijn dat onweerswolken? Komt er veel wind uit die wolken? Is dat een 'gale' die ons nog komt overvallen? Laat het los Frieda!!!
Om 2.30 in de vierde nacht liepen we La Curuna binnen. Leon stuurde Puff netjes via de waypoints naar de haveningang en daar meerden we aan. Naast de Verleiding, hoe kan het ook anders. Wat een overwinning! We hebben het gedaan en het was fantastisch. We zijn gewoon op eigen kiel in Spanje! De champagne koud gezet, die zouden we morgen lostrekken. Nu eerst slapen. 
Wow, wat een fantastische dagen. Het lijkt mij een supermooie ervaring, die dolfijnen. Ik zou er uren naar kunnen kijken.
BeantwoordenVerwijderenJullie kunnen trots zijn op wat jullie aan het doen zijn. Mega-ervaring. En jullie staan nu pas aan het begin!
Gefeliciteerd met jullie eerste maand op reis!
Ik zat Zilt 94 te lezen over jullie plannen en ik dacht eens kijken of er iets op het blog staat. Gefeliciteerd met de eerste grote overtocht. Leuk om te lezen dat jullie zo genieten. Als niet-vertrekker kunnen we een beetje mee reizen en dromen.
BeantwoordenVerwijderen