Onemanshow

Het woord onemanshow blijft hangen in mijn hoofd. Sinds onze vorige blogpost begonnen, na weken van schuren aan Puff, de verfwerkzaamheden. Daar mag ik als zwangere vrouw niet aan deelnemen. Had ik in Curacao best een dagje zwangerschapsverlof willen nemen van de kluswerkzaamheden, voel ik me nu toch enigszins buitengesloten. Ik word wel heel uitdrukkelijk op de rolverdeling tussen man en vrouw gewezen. Leon klust aan Puff. Ik zit in het nest. Op het nest. Of ik bén het nest. Tja, het is maar hoe je het bekijkt. Ik klus in ieder geval niet. Leon steelt de show.

Twee weken geleden. De dag van de waarheid brak aan en Puff werd de spuitloods in gereden. We plakten het dek af en klapten in onze handjes. Aan de voorbereidingen heeft het niet gelegen. Leon mocht assisteren tijdens het spuiten. Een kleine vier uur en drie lagen lak verder, kwam een stel groene smurfen de loods uit. Een brede grijns. Leon was zwaar onder de indruk. Van de spuittechniek zelf, van de vaardigheden van de spuiter en van het resultaat. Puff blinkt als een spiegel! Spiegeltje, spiegeltje…Wie is de mooiste boot van het land?

Spiegeltje, spiegeltje...

Helaas was het einde van de werkzaamheden nog niet in zicht. Na een weekend uitharden, begon Leon aan het verven van de witte stootrand en witte bies langs de bovenkant van de romp. Eerst een kant. Afplakken. Laag één tweecomponentenverf erop. Pauze. Laag twee erop. En weer een dag voorbij. De dag erna hetzelfde verhaal aan de andere kant. Ziezo. Nu terug naar het dek, want ook deze wachtte ongeduldig op haar aflaklaag. Ontstoffen, ontvetten en verven maar. Dit is helaas geen kwestie van meters maken. Dit is precisiewerk. Leon werkt van voor naar achter. Om de ankerlier heen, langs het antislip, strakke lijnen om de bolders, scepterpaaltjes en zo verder. Uiterste concentratie bij de genua- en fokkerail. De houder van het reddingsvlot en...alweer een dag voorbij. De kajuit dan maar morgen. Deze onemanshow vreet concentratie, energie en tijd. Op zaterdagochtend lakt Leon het laatste deel van de tweede laklaag af en is ook dat varkentje gewassen. Komt het einde dan toch echt in zicht?

Als goede (broed)vrouw fiets ik dagelijks de vijf minuutjes naar de werf. In mijn fietstas een trommeltje boterhammen en een stuk fruit. Kan het nog burgerlijker? Iedere dag als ik de loods binnen stap, ben ik weer benieuwd naar de vorderingen van de dag. Leon neemt een korte pauze. We schuiven naast elkaar op de steiger en lunchen samen een bammetje. Zij aan zij. Terwijl ik mijn tanden in de boterham met kaas zet, laat ik mijn ogen over Puff glijden. Ze staart me regelrecht terug aan. So hey! Dat ze spiegelt! Is het niet Leon die de show steelt, dan is het wel die andere grote liefde, Puff!

De nieuwste dief is toch wel de kleine man in mijn bolle buik. Jazeker, hij is van het mannelijke geslacht. Daar liet meneertje geen gras over groeien. Het echoapparaat stond nog niet goed en wel op mijn buik, of meneertje lag met gespreide benen in beeld. We keken recht in zijn balzak. "Groots geschapen, zoals zijn vader", werd er links van me gegrapt. "Tuurlijk schat". Op zoek naar jongensnamen dus. "Schat, wat dacht je van Sailor?", opperde ik enthousiast. Nou, of ik even gek geworden ben... geen goed idee blijkbaar. Zeiler of niet, meneertje zit in ieder geval niet stil daarbinnen. Ik stel me voor dat die kleine druktemaker over een maand of drie à vier iedereen om zijn kleine vingertjes zal winden. Ik kijk er nu al naar uit!

Het eindresultaat!

Vandaag gaat ook de antifouling op het onderwaterschip. De verfspullen kunnen zowaar worden opgeruimd. Nog enkele dagen monteren van onderdelen op het dek en Puff kan het water weer in. Ja, en dan kan ik aan mijn show beginnen. Poetsen. Puff is vervallen tot de grootste gereedschapskist aller tijden. En tja, daar moet het vrouwtje dan maar een lap doorheen halen. Hoe was het ook alweer met pink en blue jobs aan boord? Maar ach, gelukkig voor de vrouw heeft de natuur daar nog de taak van het baren bedacht. Dé grootste show van mijn leven. Zonder repetitie, zonder generale, zonder herkansing. Het moet in één keer goed gaan. De show must go on! Het zal niet blinken, het zal niet glanzen. Nee, mooi zal deze show niet worden. Maar het is wel míjn show. Eindelijk sta ik in de hoofdrol! Tenminste...totdat die kleine zijn hoofdje om de hoek steekt. Dan legt mama het natuurlijk af.

Nesteldrang

Letters verwijderen is een hele klus! Het plastic is zo uitgehard
dat verwarmen met een föhn geen zin heeft. Gewoon krabben dus!

Een zak met verfblikken en kwasten ploft op de grond. We hebben zorgvuldig de kleur uitgekozen. Geen roze. Ook geen blauw. We kijken om ons heen, waar zullen we beginnen? De nesteldrang begint nu langzaam een feit te worden. En dat wil zeggen dat ons huisje snel in orde moet worden gemaakt. Nou wil ik u niet in verwarring brengen. Wij zijn niet het gangbare stel dat in blijde verwachting de babywinkels af struint naar de leukste kinderkamer, hipste kinderwagen en nieuwste kleurstellingen. Nee, bij ons geen kinderkamer. Ook geen huis voorlopig. Wel blijde verwachting! Mijn man heeft maar één taak. Puff, ons nest, moet in orde zijn voor de kleine arriveert.

De ene na de andere stralende dag komt voorbij. Het najaar geeft ons alles wat het voorjaar niet was. Zon, aangename tot zelfs hoge temperaturen, een lekkere bries. We genieten van de vele bezoekjes aan boord. Van piraat Elien tot de dames van het plezier, een moeder die haar weg naar Enkhuizen vindt en een vader die iedere dag even aanschuift voor een bakkie en een praatje. Puff ligt te dobberen aan vier lijnen in de haven en geniet van de welverdiende rust. Met iedere zonnestraal worden we echter op de feiten gedrukt van ruim twee jaar zeezeilen. Puff heeft aandacht nodig. Waar het dek de zonnestralen eerder weerkaatste, zien we nu een doffe laag lak. Als we de steiger oplopen, zien we een prachtig gelijnde dame liggen. De lijnen van haar buik overtreffen die van mijn bollende buik. Haar groene jas heeft echter zijn glans verloren. Doffe plekken steken ons de ogen uit. Het is de hoogste tijd voor de afterparty!

 

Luchthapper verwijderen

En het resultaat

Puff gaat een loods in en wij gaan full-time aan de klus. We verwachten een week of 5 nodig te hebben. De lijst met werkzaamheden bevat het demonteren van alles dat op het dek geschroefd of bevestigd is, het kaal maken van eventuele roestplekken onder luchthappers, overloop grootschoot, kluisgaten en dergelijken, het opnieuw in de lak zetten van het gehele dek inclusief opbouw en het spuiten van de romp, het vernieuwen van de zeerailing en standaard onderhoud aan het onderwaterschip. Daarnaast zullen we reguliere checks van mast en verstaging uitvoeren, en hebben het teakinterieur en de teak vlonders een nieuwe waslaag nodig. Hier en daar moeten we ook een teaklat vervangen en gaan we langs de zeilmaker. Een hele lijst dus laten we maar snel beginnen…

Onder de overloop van de grootschoot vinden we roest. Links
onbehandeld, rechts na behandeling met Scotch Brite schuurschijf. 

Nieuwe zeerailing!

Het is moeilijk te zeggen wat nu het meest geleden heeft de afgelopen jaren. De zon vreet alles weg, dat is een ding dat zeker is. De zonnedektent die tot ver vóór de buiskap reikt is een absolute must. Voor het beschermen van zowel onze huid als het schip en het brengen van schaduw voor verkoeling. Jerrycans die geen zonnehoes hadden, barstten na een jaar spontaan open door uitharding van de UV-straling. De mast en verstaging krijgen veel krachten te verwerken. Toch vinden wij tijdens de reis en ook nu geen sporen van slijtage. Wij zweren bij de degelijkheid van de jaren ’80. Sporen van slijtage vinden we absoluut aan het interieur. Vettige witte afdrukken van zonnebrand worden afgewisseld door kale plekken op handvatten en rondom luiken en ramen waar de zon naar binnen valt. Het is een kwestie van opschuren en in de was zetten. En het is weer zo goed als nieuw!

We hebben nooit water binnen gehad in Puff dus de bilge is in absolute topconditie. En dan natuurlijk onze motor, de Bukh. Na 5000+ uren is het sleutel omdraaien en lopen. Deze motor heeft ons in alle jaren niet één keer in de steek gelaten. Tuurlijk, we hebben waterpomp, brandstofpomp, oliekoelerleidingen en uitlaatbocht preventief vervangen en/of gereviseerd. Daarnaast voerden we wekelijkse checks uit en doen regulier onderhoud. Maar deze motor is goud waard en dat is gebleken. Waar Puff dus het meest geleden heeft? Waarschijnlijk toch gewoon daar waar de zon en het zout de verf aangetast hebben. En daar zit hem nu het meeste werk.

Mijn spook!

De eerste twee weken brengen we door op handen en knieën. En ja, dat wil best nog met een kleine 5 kilo’s aan extra gewicht rondom mijn buik. Ssst, niet doorvertellen, maar eigenlijk wil het maar halve dagen. Leon, de held, maakt lange dagen. Nadat we de zeerailing verwijderen, balanceren we zorgvuldig over het dek. Leon ‘trekt’ het naar eigen zegge niet meer als ik door het gangboord loop. Hij is zo bezorgd dat hij meer bezig is met mijn veiligheid en die van de kleine dan met het klussen... We maken goede voortgang en vinden gelukkig geen tegenvallers. In week drie beginnen we eindelijk met de eerste lagen primer aanbrengen. Tegelijkertijd beginnen we aan het schuren van het onderwaterschip en als laatste de romp. En dan, na 3,5 week op handjes en knietjes, van onderste boven hangen tot in hink-stapsprong over het dek bewegen, is Puff klaar voor de spuitloods. Eindelijk krijgt ze haar nieuwe jasje en zien wij langzaam licht aan het einde van de tunnel

Nu klagen wij niet. Ons leven draait nog steeds om boot. En zo hebben we het graag. We wonen tijdelijk op de Ojalá, boot van mede-vertrekkers Anna en Maarten. Het is maar goed dat de klussen opschieten want we moeten niet te veel gaan wennen aan de luxe van een Victoire 11.22. Over een week of twee zitten we immers weer gewoon op Puff. De kraan opendraaien en warm water hebben. Een aparte hut voor ma die een nachtje komt logeren. Een bed waarin we ons kunnen uitrekken. Een koelkast die niet instort als ik iets onderuit pak. Ja, dat zijn wel luxes. Maar zoals een lallende zeiler gisteren lispelde in het ‘Kleine café aan de haven’: “Allessshhhh boven de 10 meter issssshhhh gewwwooon exxtra”. Ja, zo is het. Maar zijn het niet vaak de extra’s die het hem doen? 

In de spuitloods, klaar voor haar nieuwe jas.

Benieuwd naar het resultaat? Wordt vervolgd....