maandag 14 december 2015

High on paradise!

Puff midden in het paradijs...
Zie ik dat nou goed? Een kluwen palmbomen met een doorsnede van misschien 30 meter steekt in een perfecte halve maan boven het water uit. Als een pauw die haar veren spreid in een paringsdans. Dit moet toch wel het meest picture perfect eilandje op aarde zijn. Toegegeven, nu lopen we op de zaken vooruit, maar kan het nog mooier? Green Island moet maar een nachtje wachten, want we willen met Puff voor dit eilandje liggen. Met een mooie slinger varen we langs de riffen naar binnen en gooien het anker uit. We liggen er met twee andere boten. Niet slecht. Leon zwemt naar het eilandje, ik roei met de dinghy. Ha, in 20 stappen loop ik naar de overkant. Van parelwit zand naar parelwit zand. Briljant!
Als de ochtend ontwaakt, word ik met dikke ogen wakker. Wat een vervelende nacht...Puff heeft flink liggen rollen. Dus gaan we anker op en zoeken we een plek bij het beschutter gelegen Green Island. Zo. Hier blijven we voorlopig. Met zoveel mooie eilanden in de San Blas en slechts beperkte tijd is het moeilijk om de rust te bewaren en niet als een dolle hond rond te varen. In vertrekkersland waren de afgelopen maanden erg druk. Een bruiloft plannen en uitvoeren, veel bezoek, enkele spannende oversteken plannen en de boot klaar maken voor een tweede jaar zeilen. Nu kan het tempo omlaag. Vandaag is vandaag en morgen doet er niet toe. Ik voel de rust beetje bij beetje binnen sijpelen. Ik heb de vaarwijzer al enkele dagen niet bekeken, de drang om een volgend eiland te willen zien zakt weg.





Het is alweer enkele dagen later als ik s'ochtends aan de koffie om me heen kijk. De zon stijgt langzaam naar grote hoogten en het kleurenpalet om ons heen ontvouwt zich. Geen idee hoe we de dag vandaag gaan doorkomen. Ik pak de tablet en begin met schrijven. Dan hangt Kristian naast de boot. Kristian en Nina van de Nomad zijn gisteren ook aangekomen. We zullen de komende dagen samen doorbrengen. "Willen jullie leren kiten?", vraagt hij. "Wat? Ja, tuurlijk! Gaaf!" De eerste les is het beheersen van de kite, de vlieger. Als de wind afneemt houden we het voor gezien. We gaan terug naar Puff en eten een bammetje. Gisteren zelf vers gebakken, mmmm. We laten ons onderuit zakken en dagdromen over verlaten palmeilandjes omringd met kleurrijke riffen en water waarin je lijkt te zweven. Of...nee...dit is geen dagdroom. Ik knijp mezelf nog maar eens zodat ik niet vergeet dat dit niet normaal is. Maar wel de norm in San Blas! In de middag varen we met de dinghy naar het buitenrif om te snorkelen. We zien een haai en een rog en daarnaast vele kleurrijke koralen en gekleurde vissen.




Voldaan stappen we weer aan boord. Uit de koelkast haal ik een ijskoud biertje en laat de koude drank door mijn keel glijden. Iedere dag datzelfde verfrissende moment. Zoiets als '16 uur cup a soup' maar dan anders. Ik besef me dat ook deze dag weer voorbij gevlogen is. Later op de avond zit ik met een zaklantaarn aan dek op zoek naar jagende roggen. Rond de boot horen we grote plonzen. In eerste instantie vragen we ons af welk dier zo'n grote plons kan maken. En dan vangt de straal van mijn zaklamp het silhouet van een zwevende rog. Hij springt uit het water en plonst er een fractie later weer in. Het water spat meters op.



Bij Green Island liggen we uiteindelijk een kleine week samen met Kristian en Nina en ontwikkelen een modus waarin we alle vier compleet ZEN zijn. De dagen rijgen zich aan elkaar. We gaan op ontdekkingstocht langs de omringende eilanden, we kiten, BBQen en houden een kaartavond met zelfgemaakte pizza. Nee er is niets wat deze vibe kan doorbreken. Genieten met een grote G! Na een week spreiden onze wegen wederom. We zijn al bijna 3 weken in San Blas en moeten nog gaan inklaren. De Nomad had in verband met een opstapper al eerder ingeklaard en trekt juist wat meer oostwaarts. We spreken af om te proberen samen Kerst te vieren zonder harde afspraken te maken. Het zou geweldig zijn als dat lukt.

Onze volgende stop wordt Holandes Cays. Deze archipel ligt het verst van het vaste land en moet het helderste water hebben van alle eilanden in San Blas. Nog helderder? Het snorkelen moet er superb zijn volgens de vaargids. En ik dacht oprecht dat het niet mooier kon worden. We gaan met hoge verwachtingen op pad. We laten het anker plonzen in een hoek van het rif. We liggen er heerlijk privé. Gekleed in ons Adam en Eva kostuum trekken we ons terug in onze eigen wereld. We wanen ons alleen op de wereld. Leven met wat we hebben of kunnen vinden op het eilandje. We hebben nog een paar stuks verse groenten uit Colombia, een paprika, kool, wortel en courgette, waarmee we lekkere dingen in elkaar knutselen. We stoken een fikkie en verbranden ons eigen afval. Onder een palmboom doe ik een handwas met zoet water uit een natuurlijke bron op het eiland. Ik was er mijn haren mee, me niet beperkend tot een litertje. Ik gebruik ruim water en spoel al het zout van me af. Heerlijk! De natuur is werkelijk de reinste en zuiverste entiteit.


Na vier dagen ontwaken we. Even waren we ingedut op deze highway. Volledig high van deze way of life. Shit, inklaren. Pfff, het anker gaat weer op.






1 opmerking:

  1. Hallo Frieda en Leon,

    Wat heerlijk om bovenstaande te lezen.
    Volgens mij komen jullie helemaal in balans met het leven op het water. Super om te lezen.
    Heel veel plezier de komende .........
    Wij zullen jullie verhalen zeker blijven volgen en de mooie plekjes vast onthouden voor onze eigen droom.

    Groetjes,

    Onno & Esther

    BeantwoordenVerwijderen