Levenslang verslaafd

"Nu heb ik alles gezien. Ik ben klaar om te sterven".

Zonsondergang bij de marina Stavoren

Dat waren Leons eerste woorden vanochtend. U denkt nu waarschijnlijk dat hij daarmee refereerde aan de droomreis die achter ons ligt. En ja, die reis was ook absoluut een droom. Het nadeel van dromen is echter dat er altijd wel een nieuwe droom opduikt. Lang geleden, zo'n zes jaar, toen we met de plannen voor onze reis op de proppen kwamen, dachten we absoluut dat het een once-in-a-lifetime-reis zou worden. Een reis die de meeste mensen pas ondernemen als ze gepensioneerd zijn of in ieder geval de portemonnee aardig gevuld hebben. Zo'n reis haalden wij maar al te graag naar voren in ons leven. Waarom wachten tot we oud en versleten zijn? Weet je hoe lang dat wachten is? En wie vertelt ons dat we dan nog gezond zijn? Nee, laten we er nu maar alvast voor gaan, was toen de gedachte.

Op weg naar een eerste zakelijk gesprek

Naïef. Wisten wij toen veel... We hadden geen idee dat de magie van het zeezeilen en de onbegrensde vrijheid tot een zware verslaving zouden leiden. Een verslaving zoals alle anderen. Een die in je hoofd gaat zitten, waarvan je 's nachts zwetend wakker wordt en waarom al het andere in het leven draait. Zo'n verslaving waarvoor je vrienden in eerste instantie begrip hebben, maar waarvan ze later gestoord worden als het weer over datzelfde gaat. "Kan het nu eens niet over die boot gaan of over vrij zijn, in blabalans", hoor ik ze dan denken.

Aftuigen voor groot onderhoud aan Puff 

We denken inderdaad maar aan één ding. Als we nu in een boot blijven wonen. Als we de lasten nou eens laag houden. Hoeveel zouden we dan de komende jaren kunnen sparen? We slaan twee vliegen in één klap. Geen dubbele lasten voor boot én huis. Bovendien wonen we op het water en komen iedere dag weer thuis in de serene rust van een haven. We worden wakker van het klotsen van het water tegen de romp en kruipen onder de dekens tegen elkaar aan als de herfststormen door het want gieren. Het lijkt ons de perfecte levensstijl om in balans te blijven. ´N sync met onze Ik, de natuur, vrij van verplichtingen als een huis en hypotheek. En dan...dan...als we de spaarpot weer een beetje gevuld hebben. Dán zien we wel weer waar ons schip strandt...

Zie dat decolleté!
#met mams en Jaims

Zo ziet de toekomst eruit. Niet verkeerd!

Dus nee, Leon had het vanochtend niet over onze droomreis, want er is meer te dromen en meer te zien, te beleven. Waar hij het dan over had? Hij had het over het zien van het naakte lichaam van zijn zwangere vrouw. Een beginnend bollende buik. Borsten die een volle cup groter zijn. Een heus decolleté waar hij geregeld even in gluurt. Het summum voor de man als ik hem moet geloven. Nu hij dat heeft gezien, gevoeld, is hij klaar om te sterven. Is dat niet ironisch? Net nu ik een sterke oerman nodig heb. Een man die voor mij en mijn kind gaat zorgen. Een man waarop ik blind kan vertrouwen en die mijn leven en dat van ons kindje in goede banen zal gaan leiden. Net nú heeft hij het allemaal gezien. Is dat misschien de reden dat veel relaties tegenwoordig stranden zelfs kort na de gezinsuitbreiding? Voorbij het hoogtepunt, bergafwaarts... Ah nee, dat zal wel niet. Het zullen vast de zwangerschapshormonen van de man zijn die hier spreken. De hormonen die ervoor moeten zorgen dat de man zijn vrouw woest aantrekkelijk blijft vinden. Zelfs nu haar lichaam een volledige metamorfose ondergaat. En geloof me, dit is niet de Cosmopolitan-metamorfose waarvoor vrouwen in de rij gaan staan. Soms herken ik mijn eigen lijf niet als ik na een aantal dagen langs de spiegel in het douchegebouw loop en een glimp van mijn nieuwe lijf opvang. En dat na 18 weken zwangerschap.

Want, had ik u dat al verteld? Voor het geval u het even gemist heeft...de Puff bemanning verwacht uitbreiding. Een kleine BIG dreamer is onderweg. We verwachten de kleine in februari. Ons geluk kan niet op! De cirkel is rond, de puzzel gelegd. En nu halen we alle stukjes weer los en beginnen gewoon opnieuw. Nieuwe avonturen. Nieuwe vragen. Nieuwe uitdagingen. Laat ons maar schuiven...uhm ik bedoel puzzelen.