zaterdag 20 februari 2016

Tranen. Trots. Toekomst.

Opkrabbelen, opstaan en doorgaan, stap voor stap, iedere dag is er weer een. Oerkrachten doen ons overleven. Een traan en een lach. Gemis en mooie herinneringen. Momenten waarin we weer durven te genieten, momenten van schuldgevoel. Hoe kun je nou zomaar doorgaan na het overlijden van een vader, onze kapitein? En dan tikt er weer een seconde weg, de wereld draait door en wij zetten vanzelf een stap, een stap naar de toekomst. Het leven neemt veel. Maar het leven geeft ook veel. Het geeft ons de tools die we nodig hebben om met dit verlies te leven. Het geeft moed, het geeft vertrouwen, het geeft wilskracht. 

Hoe ziet onze toekomst eruit? Jeetje, wisten we het maar. We hebben zoveel blijken van medeleven ontvangen, vele mensen die ons een hart onder de riem staken en zeiden dat we geen overhaaste beslissingen moesten nemen. Beslissingen; daar hadden we überhaupt geen tijd voor de afgelopen weken. Gelukkig maar misschien. Want nu kunnen we beslissen dat we Puff houden. Puff, ons huisje, ons maatje, onze veilige haven. We willen haar terug halen. Terug zeilen zullen we niet want we willen moeders niet zo lang achter laten. Maar Puff komt terug. Ze is deel van ons verleden én van onze toekomst. Dat weten we nu zeker. We willen nog graag een tijd op haar wonen, mooie reizen met haar maken in Europa. We durven naar de toekomst te kijken, we durven weer een beetje te dromen. Ja, we zoeken een weg, we kijken vooruit én we kijken terug. Het verleden blijft. Het verleden is. Jan was. Vergeten zullen we nooit. 

San Blas was absoluut een hoogtepunt. Onze eerste film over San Blas, over onze ervaringen in het oostelijke deel van Kuna Yala, is klaar en kun je hieronder bekijken. Ga er even voor zitten want de film duurt iets langer dan onze eerdere filmpjes, 12 minuten. 12 prachtige en indrukwekkende minuten lang. Life will never be the same after San Blas! Wat ben ik trots op deze film. Wat ben ik trots op onze ervaringen. Wat kan het leven mooi zijn! 



1 opmerking:

  1. Lieve Frieda en Leon, Ik lees nu pas van jullie grote verlies, wat een groot verdriet. Hier zijn geen woorden van troost voor. Jullie waren zo gelukkig allemaal en al het geluk lachte jullie toe.
    Ik denk nog vaak aan jullie mooie dag en wat fijn dat alle ouders deze dag en onvergetelijke vakantie hebben meegemaakt. Een bijzonder mooie herinnering zal het worden. Heel veel sterkte. Fijn dat Puff een deel kan blijven uitmaken van jullie dromen. Warme groeten Will Dekker BanKasa Dream Weddings.

    BeantwoordenVerwijderen