Colombia! We made it!

Ja hoor! We zijn in Colombia! En dat voelt anders. Tuurlijk, naar de Carieb vaar je met je zeilboot. Dat is heel gewoon ;-). Maar Colombia? Dat is andere koek, dat is verweggistan, daar wonen indianen en drugsbarons en daar zijn we op een ander continent. Oh, wat hebben we hiernaar uit gekeken!

Dit is geen flitsend blog. Voor de zeilers die deze kant op komen schrijven we hieronder nuttige info. De niet-zeilers raden we aan ons wél-flitsende filmpje van de oversteek te bekijken. We hebben genoten!

Colonial + American = Disneyland

Na vertrek uit Curaçao brachten we een kort bezoek aan Aruba. We wachtten daar op goed weer voor de oversteek naar Santa Marta, Colombia. Aruba was het derde eiland van de benedenwindse eilanden van het Koninkrijk der Nederlanden dat we bezochten. Qua natuur identiek aan Bonaire en Curaçao. We hebben daarom niet de moeite genomen om het eiland goed te ontdekken. De hoofdstad Oranjestad hebben we uiteraard bekeken. Er staan nog enkele koloniale panden die mooi gerestaureerd zijn. Er is een oer-Hollands café en verder zijn er vooral dure winkels. Noorse mede-zeilers omschreven het als Disneyland. De spijker op z’n kop. Ook namen we een kijkje bij de megahotels aan Palm Beach. Daar waar de Amerikanen massaal vakantie vieren. Lekker klieken met je mede-landers, bakken, braden, cocktailtje erbij, hoed op en vergeten de witte sokken niet uit te doen bij het betreden van het strand. En dat alles met een sausje van typische Amerikaanse overdreven vriendelijkheid. Niet ons ding. Leuk hoogtepunt was het ontmoeten van een jeugdvriendinnetje dat al 7 jaar op Aruba woont. We hadden elkaar al zeker 15 jaar niet gezien. Bijzonder :-).

Inklaren in Aruba gaat anders dan anders. Je mag hier niet je anker laten plonzen om vervolgens met de dinghy aan land te gaan. Je moet de Port Authority oproepen of je Oranjestad binnen mag varen en dan wordt je begeleid naar de commerciële slipway waar je aan kan meren aan de kade (er hangen grote autobanden die je beschermen tegen de kademuur). De service is dan wel weer top! Douane en immigratie staan al op je te wachten en klaren je in. De boot wordt door douane geïnspecteerd, maar er wordt niet specifiek naar alcohol of medicijnen gevraagd. Geen problemen dus. Voor de boten die komende maand naar Aruba varen, geldt ook dat er niet ingeklaard kan worden in Barcadera ivm werkzaamheden. Een medewerker van immigratie komt per auto naar de haven in Oranjestad. 

De ankerplaats bij Nikky Beach is 5 minuten varen vanaf de commerciële haven, en je ligt er prima. Aan het strand, naast het vliegveld. De taxi- bootjes van en naar de riffen geven wel overlast met swell. Uitklaren konden we vervolgens alleen binnen werktijden. Vanaf 8u ’s ochtends tot 22u ’s avonds. De dag van te voren uitklaren is moeilijk, dus wij vertrokken afgelopen zaterdag pas om 8.30u uit Aruba.

Puff voor anker bij Nikky beach

Eindelijk weer een lange strek op het water! Dat gaat niet zonder zenuwen want deze trip staat als zeer berucht te boek. Het water van de Caribische Zee wordt richting Colombia in een fuik gedreven. De passaatwinden accelereren over de kapen van het noorden van Colombia waardoor er een rottige zee kan staan en zeer harde wind kan voorkomen. Nu varen wij buiten het passaatseizoen en is het de laatste weken iets rustiger in dit gebied. Maar toch…

De technicalities. Zaterdag diende het door ons gewenste weergat zich aan. We letten daarbij op wind en zeegang. Daarnaast keken we naar de intensiteit van de voorspelde regen en de NAVTEX voor het gebied. De voorspelde wind was tussen de 15 en 20 knopen, met de laatste dag voor Santa Marta geen/weinig wind ivm de ITCZ-zone. De eerste dag, bij vertrek uit Aruba, zouden we nog 25 knopen krijgen. De voorspelde zeegang was nergens meer dan 2 meter, veelal rond 1,5m. Volgens de NAVTEX was de atmosfeer ‘droog’ en waaide er een matige passaat. De buienintensiteit was laag. Op basis van deze voorspellingen verwachtten wij redelijk stabiel weer. De CAPE waarde was overigens in de hele Caribische Zee boven de 3000. Dat duidt op instabiel weer. Echter, we moesten eens vertrekken en die CAPE was al tijden erg hoog.

Het weergat bleek heel goed te zijn (perfect is een utopie op deze oversteek). We hadden nooit meer dan 20 knopen wind, soms zakte de wind zelfs in naar 10-15 knopen. De verwachtte acceleratiewinden (in de middag en avond) bleven uit. De tweede nacht hing er onweer in de lucht in de vorm van hoge bliksem (die niet naar de oppervlakte uit sloeg). Niet heel intensief zoals we verwachtten. De laatste 70 mijl legden we inderdaad op de motor af. Wat we niet verwachtten was tegenstroom op bepaalde stukken. Bij het ronden van een kaap hadden we meestal stroom mee, maar tussen de kapen hadden we ook regelmatig neutrale stroom of zelfs een halve knoop tegenstroom. Daardoor kwamen we gemiddeld op 4,7 knopen voor deze oversteek van 285 mijl. Dat is voor Puff ongeveer gelijk aan de gemiddelde cruising speed hier in de Carieb bij matige wind. We voeren tussen de 500 en 1000 meter diepte. De daadwerkelijke zeegang was al gauw ruim 2 meter bij 15 knopen wind. We kunnen ons voorstellen dat de zee erg rottig is bij veel wind, zeker in combinatie met de tegenstroom.

Zoals jullie in het filmpje kunnen zien was het een zeer rustige en comfortabele oversteek. We redden het niet om Santa Marta bij daglicht aan te lopen. De haven is makkelijk in het donker aan te lopen en we meerden af aan het fuel dock, direct aan bakboord na invaren van de haveningang. Daar werden we opgevangen door onze vrienden van SY Maya en SY Nomad. Wat is het een verademing om weer onderweg te zijn! En dan wakker te worden in Colombia met de bergen op de achtergrond. De eerste indruk is super!