Gewoon gewoon

"Welkom! Loopt u maar mee, gaat u hier maar zitten. Koffie? Thee? Dan mag u dit formulier invullen". Op het formulier staan vragen. Waarom ik me wil inschrijven? Of ik wil afvallen? Wat mijn doel is? Ik pak de pen op... "Als u dit heeft ingevuld, mag u even meelopen". Ik kijk naar mijn kop thee. Ik heb amper 2 slokken gehad. Ik kijk terug naar de meneer tegenover me. "Loopt u mee?", vraagt hij nogmaals. "Dan doen we een conditietest en daarna maken we een trainingsplan. Een trainingsplan om je doelen te behalen. We meten je performance en kunnen het plan steeds bijstellen". De meneer tegenover me praat zo snel dat ik hem moeilijk kan volgen. Hij schuift een beetje op zijn stoel en zijn ogen schieten schichtig van links naar rechts. "Joehoe, hier zit ik!", hoor ik mezelf denken. "Uhm, tja, doelen, performance...moet dat? Mag ik hier ook gewoon een beetje sporten? Gewoon lekker bewegen om fit te blijven en in balans", vraag ik voorzichtig. Nu kijkt hij op. Kijkt me aan. Zucht. "Ja, dat kan ook", hoor ik hem mompelen. 

Hij schuift het lesrooster mijn kant op. Bekende en onbekende namen zoals XCO. "Wat is x-c-o?", vraag ik. "U bedoelt 'exco'", op z'n Engels. Ja inderdaad. "Kent u dat niet? Dat is de nieuwste trend", antwoordt hij. Oh ja, ik was even vergeten dat we ons tegenwoordig niet mogen vervelen, niet in herhaling mogen vallen en constant uitgedaagd moeten worden. De nieuwste trend! Daar moet ik natuurlijk in meegaan. Ondertussen praat onze meneer door terwijl we achter hem aan door de fitnesszaal lopen, langs de kleedlokalen, het zwembad, de sauna en de zonnebank. Een rondleiding in sneltreinvaart, waarbij onze meneer links en rechts nog een telefoontje opneemt, een aanwijzing geeft én de balie moet bemannen. Een half uur later staan we buiten. Beduusd. Mijn oren toeteren ervan. Wat heeft deze meneer nou allemaal verteld? Termen als 'performance', 'doelen' en 'nieuwste trends' blijven hangen. En ik maar denken dat ik gewoon iedere dag een uurtje kon gaan bewegen om fit en in balans te blijven. Gewoon een lesje yoga of een kwartiertje op de loopband. Gewoon is allang niet meer gewoon. Gewoon is achterhaald, ingehaald door de tijd.

  

Eenmaal thuis, met een koffie en koekje aan de keukentafel, kijkt Leon me aan. "Eigenlijk is de sportschool een afspiegeling van de maatschappij. Iedereen is té gestresst, leeft té ongezond en is té snel verveeld". We barsten in lachen uit. En daar moet je dan de oceaan voor overzeilen om tot dat inzicht te komen. Beter laat dan nooit. Weken later ben ik verslaafd aan XCO en yoga. Ik geef toe. XCO is een trend waar ik maar al te graag in mee ga. En is yoga niet gewoon ook een trend? Op zoek naar balans, naar leven in het moment is natuurlijk helemaal hip. In die zin vraag ik me af of ik eigenlijk wel zo 'los' ben van de maatschappij als ik me voordoe. Een ding weet ik in ieder geval. En dat is dat ik zowel de bomen zie op de heenreis als op de terugreis van de sportschool (voor wie niet weet wat ik daarmee bedoel, google ZEN). Als ik op de fiets zit en links en rechts voorbij gefietst word, dan geniet ik nog steeds van de winterzon op mijn huid, van de fluitende vogels of van indrukwekkende wolkenpartijen die overdrijven. Ja, ik voel me nog steeds ZEN. Soms iets meer en soms iets minder. 

Als ik mezelf verwen met het tijdschrift Happinez, blijkt deze editie in het teken te staan van verlangzamen. Neem eens extra tijd voor de dagelijkse dingen die je normaal gesproken op de automatische piloot doet, raadt de hoofdredacteur haar lezers aan. Ha, ik ben al aardig goed op weg! Zoals tijdens een druk gesprek aan de eettafel een pauze inlassen. Adem in, adem uit. Mijn eten proeven in plaats van naar binnen werken. Gewoon een moment bewustzijn van mijn lichaam, van mijn tenen tot mijn kruin. Mijn omgeving in me opnemen in plaats van erdoorheen razen. Hoe groot is het contrast als ik achterin hetzelfde blad een cadeaubon vind van wederom een nieuwe trend: HelloFresh. Hoort bij verdieping, zingeving en bewust leven niet ook de taak van afweging en keuzes maken? Expressie van de eigen ik. Wie ben ik? Waar houd ik van? Hoe presenteer ik mezelf? Wat eet ik graag? Je eigen creativiteit laten vloeien. Maar daar hebben we geen tijd meer voor. Hoe makkelijk is het dat recepten en ingrediënten voor iedere dag van de week aan huis aangeleverd worden in de HelloFresh Boxen. Je leven als bouwpakket, je hoeft het alleen nog maar in elkaar te zetten. Zo kun je ook een geheel nieuwe outfit aan huis laten bezorgen, samengesteld door een fashion stylist, zie ik op tv. Geen eigen creativitijd. Geen eigen ik. Mmm, is dit geen contrast met verlangzamen? 

Verlangzamen. Proberen zo weinig mogelijk op de automatische piloot te doen. Maar juist bewust leven. Behalve wanneer we zeilen natuurlijk. Dat doen we wél op de automatische piloot. Isn't that ironic?