Puff in Zilt Magazine 113

Een zoektocht naar vrijheid... Van 'pirates and a princess' tot het paradijs. Van Zen tot vrij zijn. De Carieb heeft het in zich! De Carieb heeft ons verrast! Lees over onze avonturen in de Carieb in de nieuwe Zilt. Via onderstaande link kom je direct bij het artikel terecht!

Verrassende Carieb 

Onze Puff is tevens covermodel! We love it!

In between

Ik kan het bloggen niet meer weg denken uit mijn huidige leven. Vaak zweven de gedachten door mijn hoofd als ik wakker word. Altijd weer die gedachten. Niet de gedachten aan wat ik allemaal moet doen de komende dag. Niet de gedachten waarvan je 'normaal gesproken' wakker ligt. Maar juist de gedachten die je met een glimlach doen ontwaken. De gedachten waarvoor je vroeger nooit tijd had in je hoofd. De gedachten die er wat mij betreft toe doen. Ik pak de iPad en begin te typen. De woorden rollen dan zo het papier op. Dit is waarom ik zo van het bloggen ben gaan houden. Het is een uitlaatklep voor al mijn gedachten en gevoelens. En dat zijn er heel wat zoals jullie inmiddels weten. Ik schroom niet om die ongecensureerd op onze site te knallen. Recht uit het hart. Voorgeschoteld aan jullie als lezer. Laatst heb ik een aantal blogs teruggelezen. De blogposts van onze oversteek naar de Kaap Verden, zoals het blog 'Indrukwekkend',  en van de Oceaanoversteek ´Bye Bye Mindelo! Hello Ocean!´. Of het blog over Sint Vincent 'Pirates and a princess'. De blogs laten deze herinneringen weer tot leven komen. Het is heerlijk om deze avonturen opnieuw te beleven. Soms is het ook confronterend om terug te lezen zoals het blog 'Truth or dare? ' en 'Zou drie keer scheepsrecht zijn? ' 

Bloggen is echter niet altijd eenvoudig. Ik leg de lat voor mezelf steeds hoger. Ja, dat blijft in me zitten. Financial controller, zeezeiler of blogger. Ik wil mezelf blijven uitdagen.  Ik wil jullie niet gaan vervelen, niet te veel in herhaling vallen en mezelf blijven vernieuwen. Alweer ZEN? Alweer in balans met Puff en de natuur? Nog meer stralende sterrenhemels en witte stranden? Iets nieuws schrijven is lastig. Wanneer ik niet geïnspireerd ben door de omgeving waarin we liggen of de fase van de reis, dan wordt het bloggen ineens een stuk moeilijker. In die fase zit ik nu. 

Sinds de terugkomst uit Nederland, hebben we vrijwel constant geklust aan de boot. We zitten in een tussenfase, het orkaanseizoen. Dit is het seizoen dat het niet veilig is om in de Carieb te varen. Er zijn een aantal plekken waar je deze periode kan doorbrengen. Trinidad, Grenada of de ABC-eilanden. Waar je dat ook doet, het is een periode van liggen op nagenoeg één plek. Een plek met veel andere boten, meestal niet erg idyllisch, een plek met een supermarkt om de hoek en altijd toegang tot internet. Het is een trendbreuk met het nomadenleven van het afgelopen jaar. Het leven waarin we van land naar land en ankerplek naar ankerplek trokken. Waarin we niet alle boodschappen voorhanden hadden en juist creatief moesten zijn. Het leven waarin we ons één voelden met Puff en de natuur (heb je hem weer). We missen niet alleen het reizen, de bestemmingen, de back-to-basic lifestyle, maar we missen nog het meest het zeilen. Het water trekt aan ons. Iedere cel in mijn lichaam verlangt naar het ritme van de zee, naar het schommelen van de oceaan. Maar we kunnen nog niet verder. Het had bij vertrek uit Nederland vorig jaar om deze reden ook niet onze voorkeur om het orkaanseizoen door te brengen in de Atlantic. Maar het leven loopt (gelukkig?) vaak anders dan gepland. 

En daarom maken we het beste van deze tussenfase! Want deze fase hoort ook bij deze reis, bij deze droom die we leven. Puff ziet er na twee weken klussen misschien wel mooier uit dan ze ooit gedaan heeft. De motor kan er weer ontelbare uren tegenaan. We hebben een nieuw voorzeil waarmee we mooie bestemmingen in de wind beter kunnen bereiken. En ze heeft een nieuw onderwaterjasje gekregen. Of zoals Hedda van zeiljacht Antares het verwoordde: "Een feestjurk voor de BIG day". Inderdaad, want de trouwdatum staat vast. Mr & Mrs Puff worden Mr & Mrs Blauw op 28 september 2015. Waar kunnen we beter trouwen dan op onze eigen Puff. Ons huwelijksbootje! En dat op het warme en kleurrijke Curacao in gezelschap van onze ouders. The DREAM continues...

De komende weken krijgen we vrienden op bezoek en willen we met Puff mooie plekjes op Curaçao bezoeken. Het is dan wel te hopen dat de wind wat gaat liggen. Of misschien ook weer niet, want zonder wind is het om te puffen zo warm. We hebben het weer niet in de hand en dat is maar goed ook. We willen ons immers laten leiden door de wind. Daarheen gaan waar de wind ons heen waait. Niet alles van tevoren weten en bepalen. Al wil meneer Blauw naast me dat het liefst wel. Ik zeg: "We zien wel wat de komende tijd ons brengt". Hij zegt: "Eind volgend jaar wil ik wel richting Nederland". Ja, dat zijn toch echt twee verschillende uitgangspunten. Maar we zouden 'ons' niet zijn als we deze uitgangspunten niet weten samen te smelten. Welke kant de wind ons uiteindelijk heen duwt, moeten we maar afwachten. Hopelijk een enkeltje Colombia zodra het weer in oktober dat toe laat. En daarna zien we wel verder... 

PUFFen op het droge

05.30u

Ik word abrupt gewekt door een rinkelende wekker. Ik open één oog. Het is nog donker. Toch maar opstaan. Ik strompel de ladder af op zoek naar het toilet. "Houd je goed vast Fennell", spreek ik mezelf toe. Met de slaap nog in mijn ogen bereik ik het toiletgebouw en laat me zakken op de toiletpot. Pfff, ik mis mijn eigen toiletje. Puff staat hoog en droog op de werf voor onderhoud. Ons eigen toilet is vervallen tot de status 'droptoilet' of 'hudo'. En om onze behoefte nou onder Puff op de werf te droppen is ook weer zo iets....

05.50u

KOFFIE!

06:12u

Het begint licht te worden. Temperatuur is 28,7 graden. Aan de slag! Schuren, schuren, schuren. Het onderwaterschip ziet er nog aardig goed uit. Maar die paar kale plekjes komen ieder jaar terug. Hoe gaan we ze dit keer aanpakken?

09:00u

29,5 graden. Koffietijd bij de watersportwinkel op de werf. Dat betekent niet alleen een lekkere kop koffie, maar bovenal afkoelen in de airco. Mijn maag rommelt, we hebben nog niets gegeten. Ik smeer een boterham met kaas en stroop. You can take a girl out of her country but you can never take the taste for Dutch cheese out of her. Skattie! Bammetje?

 

09:25u

Snel verder, de zon komt al boven de laag hangende bewolking uit en het wordt nu snel warmer. Gelukkig staan we onder het schip in de schaduw. Zij aan zij werken we stug verder.

12.57u

32,4 graden. De werkdag zit erop! Het is tijd om te stoppen en verkoeling te zoeken. Maar waar vind je die op de werf? We hebben geen auto om de werf te verlaten. Zwemmen in het Schottegat onder de olieraffinaderijen slaan we maar over. Rest ons niets anders dan luieren in de palapa, een rieten hutje dat als clubhuis in gebruik is. Het is er lekker koel. We kruipen achter de laptop en sturen wat mails en betalen rekeningen.

15.14u

Over rekeningen gesproken. We moeten de antifouling nog kopen voordat de winkel dicht gaat. We hebben de keuze uit verschillende soorten met prijzen tussen de 275 en 400 euro. Voor die prijs verwacht ik een wondergoedje waardoor we er jaren mee toe kunnen. Nee hoor, dit is het gewone goedje. Is het dan misschien een blik van 20 liter? Helemaal niet dames en heren, het is slechts een gallon, 3.8 liter. De prijsafspraken van Budget Marine en Island Water World (dé twee watersportwinkels in de Carieb) zijn bij de beesten af! Dus tip aan alle vertrekkers: neem een blik antifouling mee in de bilge! En vertel het voort!

16.23u

Een douche doet wonderen. Als ik de ladder weer op klim, zit Leon al lekker te chillen met een koud biertje. Niet uit onze koelkast want ook die werkt niet als we op de wal staan... Pshshshsh klinkt het als ik het blikje open. Kloekkloekkloek... Ik laat het koude vocht door mijn keel lopen.

19.45

Na een heerlijke pasta carbonara (ik zal de details over koken zonder gebruik van de gootsteen besparen) zakken we onderuit. Leven aan boord op het droge is pas echt kamperen met hoofdletter K. Het gevoel dat je hebt als je 's ochtends op de camping uit je tentje gebrand wordt...zo voelen we ons al dagen. De donkergroene stalen romp van Puff werkt als een oven. Afkoelen ho maar! Gelukkig hebben we goed internet. Misschien kunnen we een serie streamen. We kijken een aflevering van de Nederlandse serie Divorce. We kunnen de aandacht er niet bij houden. In anderhalf jaar tijd is er weinig veranderd. Same old, same old, en dan moeten we ook nog 2 reclameblokken bekijken... Niet dus.

21.23u

Ik zoek zo mijn bedje maar eens op. U leest het goed: MIJN bedje. Niet ONS bedje. Leon en ik slapen al dagen apart. Het is veel te warm om samen in de voorpunt te slapen. Zucht...Ik mis mijn man. Morgen gaat de wekker weer vroeg. Gaan we er weer hard tegenaan. Hoe eerder we klaar zijn, hoe eerder we weer samen het vooronder in kunnen duiken ;-).