zondag 14 juni 2015

365 Dagen Dromenland

We zijn vandaag 1 jaar onderweg. Nog nooit zijn we zo lang van 'huis' geweest. En wat hebben we veel gedaan in het afgelopen jaar! We hebben 6.843 zeemijlen ofwel 12.672 kilometer afgelegd, 6 oversteken volbracht waarvan 1 oceaanoversteek, 11 landen en 3 continenten bezocht. We hebben 19.852 euro uitgegeven in 6 verschillende munteenheden. We zaten 43 nachten op zee, lagen 144 nachten in de haven (vooral aan de oostzijde van de Atlantische Oceaan) en we lagen 178 nachten voor anker. 4 nachten sliepen we niet aan boord van Puff.  We voerden 1 reddingsoperatie uit en volbrachten 5 rivieraanlopen. 

Ondertussen hadden Leon en ik een handje vol onderlinge discussies en irritaties, we dronken vele sundowners, organiseerden 6 BBQ's en ontmoetten vele bijzondere en mooie mensen. Ook vingen we 3 vissen, zwommen met schildpadden, spotten 2 walvissen, doken in Bonaire's prachtige onderwaterwereld, beklommen 3 vulkanen, zagen een kokend meer en bezochten 5 onbewoonde eilanden. We ontvingen 5 keer visite van ouders en vrienden. We hadden 3 casualties aan dinghy, stuurautomaat en driekleurenlicht. Puff heeft 2 schilderbeurten aan het dek gehad en we verbruikten maarliefst 4 busjes WD40. En 'thuis' misten we helaas 1 bruiloft, 4 geboortes, 1 relatiecrisis en 3 housewarmings.  En zo kunnen we nog veel meer opsommen...

Maar wat ik vooral geleerd heb dit jaar, is dat het niet belangrijk is wát we allemaal gedaan hebben. Wat telt is hóe we het ervaren hebben, welke gevoelens het heeft opgewekt. Dit is wat ons vormt. 

We hebben gevierd en we hebben gehuild bij ons afscheid. We waren overweldigd door de warmte en liefde van al onze familie en vrienden. We beseften wat de échte prijs is van deze reis. Het gemis van onze dierbaren. Liefde is als economie. Een bankrekening die op peil moet worden gehouden. Storten en opnemen. Wij graaien momenteel de bankrekeningen van vrienden en familie leeg. We hopen dat de lopende investeringen een faillisement kunnen tegenhouden. 

We hebben gevreesd en overwonnen. Ik ben het niet vergeten, de dag dat ik twijfelde aan dé reis. De eerste etappe na de golf van Biskaje. Grote golven vormden zich achter Puff. Ze beslopen ons vanachter en toornden boven ons uit. Ik was bang en niet voor het eerst. Leon sprak hardop uit dat we deze reis niet konden voortzetten als ik er geen lol in zou krijgen. Maar ik overwon. Net zoals ik de angst overwon op weg naar Marokko. En net zoals bij vertrek uit Mindelo. 

We verloren onze naïviteit als jonge zeezeilers. We leerden over geluk en ongeluk. Zoals na het ongeluk van de Windover. Hadden wij geluk of hadden zij pech? Of hadden ook zij geluk? Geluk bij een ongeluk? Geluk dat de mast na de kapseizing naar beneden kwam waardoor de boot stil kwam te liggen en de bemanning weer aan boord kon komen. Of geluk toen wij na uitvaren van de branding in Marokko erachter kwamen dat de koppeling nog maar met 1 bout vast zat. Gelukkig zaten we toen al op open water, buiten de gevarenzone. 

We leerden oerkrachten kennen. Leon en ik werden één, één team en het individu werd ondergeschikt. We kwamen in de meditatieve toestand waar zeilers over schrijven. We ervoeren hoe het voelt als er geen tijd meer is, geen plaats.  We voelden ons nooit kleiner dan toen we op de oceaan zaten. Een prestatie voelde nooit groter dan de oceaanoversteek. We voelden ons nooit completer dan samen op Puff. Ik voelde me nooit vrijer dan tijdens de donkerste nacht kijkend hoe de mast danst tegen de sterrenhemel. 


We hebben ook machteloosheid leren kennen. Machteloos voelden we ons als vrienden en familie ons hard nodig hadden, en we er niet voor hen konden zijn. Of als mede-zeilers op de oceaan in problemen kwamen en we niets voor ze konden doen. We zijn geschokt door het fatale lot dat enkele medezeilers dit jaar trof in Brazilië en Puerto Rico. We realiseren ons dat een reis als deze niet zonder risico's is. We leerden over de dunne lijn tussen avontuur en gevaar. 



We kregen ontzag, groot ontzag voor de elementen en groot respect voor de prachtige aarde. Het doet pijn om te beseffen hoe de mens met die aarde omgaat. We zijn teleurgesteld in de vervuiling van de oceanen door de mens. Dat raakt je echt. Teleurstelling was er ook toen we besloten om niet de Pacific in te gaan. Het voelde als opgeven, als falen. Maar deze teleurstelling is verwerkt en we zijn nu zekerder dan ooit dat het een goede beslissing was. Ik leerde dat goed ook goed genoeg is. Perfectie is een utopie. 



We leerden het fenomeen kennen van korte, intensieve vriendschappen. Van saamhorigheid en selflessness. De Nederlandse vloot voelde aan als een familie, onze zeilfamilie. Ik zal nooit de boatboys vergeten in ST Vincent. Hoe ze ons vertelden over hun rijkdom. Hun rijkdom bestaande uit fruit en groenten uit de natuur en water uit de hemel. Zij hebben de pot goud gevonden aan het einde van de regenboog. Ik zal ook David nooit vergeten. Hoe vastberaden hij zijn droom nastreefde en solo een rondje Atlantic zeilde met alle ontberingen die hij daarbij moest doorstaan. Zonder moderne communicatiemiddelen en zonder weerberichten. Hij leerde me relativeren. 

We ervoeren pure, oprechte, kosteloze blijdschap in het gezelschap van vele dolfijnen. Snikkend van blijdschap en van ontlading zat ik geknield op het dek na de sprookjesachtige invaart van de beruchte rivier van Rabat. We zijn overweldigd door de emotie van schoonheid in de Tobago Cays. Nooit eerder heb ik zoveel gelachen als afgelopen jaar. Iedere dag maakt Leon me aan het lachen. Lachen, een teken van vrijheid? We ervoeren een immense rijkdom, terwijl we nog nooit zo zuinig leefden. We voelen trots. Trots op de manier waarop wij in het leven staan. Trost dat we het tot Bonaire geschopt hebben. Maar we zijn bovenal dankbaar dat we hebben kunnen doen wat we deden. 





Een van de mooiste dingen was het geschenk van bezinning. Reflectie op je Zijn. Zen zijn. Niets te wensen hebben. Content. Toch is er in ieder geval een ding dat ik nog niet bereikt heb deze reis. Overgave. Overgave aan de natuur, aan het lot. Angst blijft me parten spelen. Deze reis is een droom die uitkomt. En we mogen nog een tijdje verder dromen. Het was een perfect jaar. Met onbetaalbare ervaringen...rijkdom, vrijheid, bezinning.


Top 5 bestemmingen jaar 1

1. Dominica
2. ST. Vincent & Grenadines
3. Marokko
4. Saba
5. Spaanse Ria's

dinsdag 9 juni 2015

Nieuwe werelden

Op weg naar Bonaire worden we voorbij gelopen door Beyzano. We maken over en weer foto´s.
Aanloop Bonaire. 
De zuidpunt is helemaal vlak.

We zijn in een andere wereld beland. Eigenlijk zijn we in meerdere nieuwe werelden beland. Het is bijzonder hoe ieder eiland dat we bezocht hebben steeds weer anders is. Droog, nat, vruchtbaar, vulkanisch, bergachtig, rotsachtig, vlak, koraal met witte stranden, zwarte stranden, ontwikkeld, minder ontwikkeld. Ga zo maar door. Bonaire is weer totaal anders. 





De ruige kust aan de windward zijde van Bonaire!
Om te beginnen heeft het geen stranden. Die variant kenden we al van Saba, maar Saba is een grote rots en Bonaire is gedeeltelijk helemaal vlak. Toch rijst het stijl uit het water naar boven. Dit is ook de reden dat er om het hele eiland muren van koraalriffen op enkele tientallen meters uit de kust liggen. Bonaire staat ook wel bekend als duikparadijs. Die onderwaterwereld willen wij ook leren kennen. Leon begint enthousiast aan zijn cursus PADI open water diver. Alleen, want ik heb mijn PADI al en ga na een korte opfriscursus een dag duiken met andere cruisers. 

Leon duikt eerst de boeken in en moet in 3,5 dag een examen theorie afleggen, 4 zwembadduiken (in ondiep water) en 5 diepwaterduiken voltooien. Drukke en fysiek zware dagen volgen. Enkele oefeningen die een open water diver moet kunnen zijn: op diepte de hele duikset af doen en weer aantrekken, duikbril af doen onder water, onder water het mondstuk uitdoen evenals meerdere oefeningen die simuleren dat je geen zuurstof meer hebt. Pittig! 

Maar de beloning is groot als hij kennis maakt met de onderwaterwereld. Frog fish (die zwemt niet maar loopt 😳), balloonfish, scorpion fish, french angel fish, papegaaivissen, barracuda's en veel meer! Nope, helaas hebben we nog steeds die onderwatercamera niet. Hadden we die wel gehad, dan hadden jullie kunnen zien hoe ik paniekeerde toen ik een wrak op de zeebodem zag opdoemen. Ja kom nou, boten horen te drijven! Maar goed, dat staat dus niet op de rol. En ik herpakte me prima en heb genoten van de meest kleurrijke zachte koralen die op de wanden rondom Bonaire leven.


Gisteren hebben we een dagje getoerd over het eiland met een scooter. Oude herinneringen kwamen boven... Met mijn armen om Leon heen en mijn kin op zijn schouders doorkruisten we het eiland. We hadden er eigenlijk niet al te veel van verwacht maar het is een prachtig eiland! Idyllische wegjes langs de kust, een meer met flamingo's, miljoenen cactussen, een verborgen stad, een surfer's paradise, een lugubere windward coast, ezels, windmolens en zoutvelden. En dat alles nagenoeg voor onszelf! Wat hebben we saampjes genoten!

Bij het Gomomeer. Flamingo´s!






Bij Lac, een meer beschermd door een rif.
Surfer´s Paradise!
 


Prachtige kleurstellingen bij de zoutvelden.
Hier wordt zout gewonnen. 











We liggen met Puff aan een mooring voor Kralendijk. Een Nederlandse wereld. Overal kun je met de Nederlandse taal terecht. Shoppen doe je bij de AH en de blokker. In de kroeg bestel je bitterballen en bij de snackbar een patatje oorlog. Het voelt als thuiskomen...maar dan anders. Kleurrijk, warm, Caribisch. Caribisch Nederland, een beetje vreemd maar wel lekker!

Hier leren we ook de 'echte' cruiserswereld kennen. In de Carieb heerst vooral een vakantiestemming. Toeristen komen met het vliegtuig en stappen aan boord van een charter om de eilanden te ontdekken. De cruisers gaan meestal op in het chartergeweld. We legden daardoor beperkt contact met andere cruisers. Hier in Bonaire is dat totaal anders, hier liggen alleen maar cruisers. Het voelt als een gemeenschap.  Mensen die al jaren onderweg zijn met hun boot en die hun boot als (t)huis hebben. Mensen die net als wij geen plannen hebben, geen structuur, routines of verplichtingen. Routines misschien toch wel...rondje zwemmen om de boot, 17u borreltijd, op dinsdagen en vrijdagen boodschappen doen met de shopping bus en 's woensdags hamburgeravond. Ja, die wereld is voor ons nieuw. Er zijn de afgelopen week veel Nederlandse boten binnen gelopen. We liggen nu met 9 Nederlandse schepen. Er wordt bij elkaar geborreld, samen gedoken, gegeten en geklust. Wij melken de andere cruisers uit over hun ervaringen in Midden-Amerika en Cuba. Want stiekem begint ons plan voor volgend seizoen vorm te krijgen...
 

En zoals beloofd, het filmpje van de dolfijnenshow! Klik op de volgende link: Dolfijnenshow!