Tenminste dat dacht ik…Maar hoe vast kan zo´n schroef
zitten? De schroef is al oud (in
tegenstelling tot de schroefas) en waarschijnlijk hebben we afgelopen seizoen
wat hout of stenen geraakt waardoor er een paar stevige happen uit zijn genomen
en ook de schroefas speling vertoond t.o.v. de koppeling. Gezien onze plannen
dit seizoen staan de reparaties gelijk bovenaan onze kluslijst deze winter.
Op een koude zaterdagmiddag besluit ik samen met mijn
schoonvader aan de slag te gaan om de schroef te demonteren. In al mijn naïviteit
dacht ik dat wel te doen met een huis-tuin-en-keuken (crème brulee) brandertje
en een flinke hamer. Helaas zonder resultaat en na een aantal pogingen begon de
moed mij flink in de schoenen te zakken. Hij zat vaster dan vast!
Internet staat gelukkig voor niets en al gauw ontdek ik dat
een flinke gasbrander én een poelitrekker essentieel zijn om een schroef “makkelijk”
te demonteren. Het blijkt dat de schroef snel verwarmd moet worden zodat de as
niet ook te warm wordt waardoor het verwarmen uiteraard geen effect meer heeft.
De week daarop probeerden we het opnieuw met een flinke
gasbrander (zo één waar je je dak mee bedekt) en een poelietrekker. Na het goed
vastzetten van de poelitrekker en gewapend met een flinke vlam schiet de
schroef al na 2 minuten los. Hoppa!
De naaf van de nieuwe schroef wordt even lekker in het vet
gezet en binnen 5 minuten zit de nieuwe schroef inclusief nieuwe anode er op! Voldaan
kijken we naar onze nieuwe glimmende trots alvorens we weer lekker de warmte in
duiken en een biertje lostrekken op het eindresultaat.
De volgende dag weer vroeg aan de slag voor deel 2 van de
operatie; het openen van de flexibele koppeling. Omdat deze redelijk onderin
het schip zit een lastig klusje waarbij eerst de as geblokkeerd moet worden om
het meedraaien van de koppeling te voorkomen. Na een paar uurtjes haal ik de flenzen van
elkaar en valt mijn mond open van verbazing…
Het blijkt dat er nog een halve borgpen inzit die ook al deels
los is gekomen. Opeens besef ik me dat de kans dat je hier achter komt in de
haven op het droge vele malen kleiner is dan druk manoeuvrerend in de sluis
waarbij het laatste wat je wilt het verliezen van je voortstuwing is…Ik kan een
kleine zucht van verlichting niet onderdrukken.
 |
| Flexibele koppeling gedemonteerd met in het midden het gat voor de borgpen |
Met een simpele tik valt de borgpen uit de koppeling en kan
ik de schroef vrij draaien in de koppeling. Het monteren van een nieuwe borgpen
blijkt nog niet zo’n makkelijk klusje. Zelfs met veel vet en een paar flinke
klappen schiet hij niet echt makkelijk door de schroefas heen. Ik besluit nog
meer een “puntje” aan de borgpen te slijpen waardoor hij er soepeler ingeslagen
kan worden.
Dit blijkt een goede zet. Na de pen nog een keer flink ingevet
te hebben schiet hij met een paar rake klappen door de as heen en zit hij
muurvast. Hopelijk hoeven we hier vele jaren niet meer naar om te kijken.
Tot slot besluit ik gelijk de vetkoordjes in de
schroefaskoker maar aan te vullen. De oude vetkoordjes zaten er al een jaar of
3 in en afgelopen seizoen begon hij toch iets harder te lekken dan 1 drupje per
minuut. Voor we het water uitgingen was 30 drupjes per minuut ongeveer de norm….
Al met al een bevredigend weekendje. Nu maar wachten op een
beetje schilderweer…
